MANZUM MENKIBE.............. HİCRET
Peygamber efendimiz, düşmanların şerrinden,
Hicret maksadı ile, çıktı Mekke şehrinden.
Medîneli müminler, duyunca bu haberi,
Sevinçle beklediler, Sevgili Peygamberi.
Büyük sabırsızlıkla, beklerken böyle onlar,
Bir ara, (Geliyorlar!), diye bir ses duydular.
O noktaya dikkatle, baktığında her biri,
Gördüler tâ uzakta, Resûlle Ebû Bekri.
Kadın-erkek, yaşlı-genç, sevindiler, çoştular,
Karşılamak üzere, O’na doğru koştular.
Dediler: (Safâ geldin, hoş geldin şehrimize,
Evimiz şuradadır, buyurun lûtfen bize.)
Resûlullah bakarak, onların ahvâline,
Buyurdu ki: (Deveyi, koyun kendi hâline.)
Bıraktılar deveyi, meraklandılar ancak,
Ki; “Deve hangi evin, kapısında duracak?”
Deve, Ebû Eyyub’un, evi önüne kadar,
Yürüyüp, tam o eve, gelince kıldı karar.
Hâlid İbni Zeyd koşup, huzuruna gelerek,
Evini, eli ile, Resûle göstererek,
Dedi ki: (İşte evim, işte şu da kapısı,
Buyur yâ Resûlallah, hazırdır içerisi.)
Resûle mihmandarlık, ne saadet, ne nimet,
O gün Eyyüb Sultan’a nasip oldu bu devlet.
Abdüllatif Uyan
DÜNKÜ CEVAP
Erkek: Nuri - Kız: Nuriye - Yemek: Paça çorbası, Çılbır, Domates dolması, Helva.