ŞİİR.......... KURBAN OLAM KERKÜK

Bülbül feryad eder, vakt-ı seherde, 
Gülizarda galan güller soluptur. 
Üreğimiz düşmüş, onulmaz derde, 
Gözlerime ganlı seller doluptur. 

Yaramıza taşlar bassam kim bile, 
Gücensem kim bile, küssem kim bile, 
Şu aleme zehir gussam kim bile, 
Başımıza yaman hâller geliptir. 

Hallarımız böyle çetin olanda,
Hayalime eski günler gelende,
Otağımız sılamızda galanda,
Gayri yurdum gurbet eller oluptur.

Balamı vurdular gönlüm yaralı,
Gönlüm ağıt yakar tel böyle gider.
Sen ey güzel Kerkük dağlar maralı,
Gözüm böyle görür dil böyle gider.

Aşkını büyüttüm kalbime ektim,
Senden ayrı nice gam, kahır çektim,
Sen ağlarken ben de gözyaşı döktüm,
Akar umman olur sel böyle gider.

Helhele veririz olunca katar,
Yürekler bir olur Kerkük’te atar,
Her Türk’ün gönlünde bir Kerkük yatar,
Kardeşten kardeşe gül böyle gider.

Obalı der: Kurban olam Kerkük’e,
Gönül kervanımı salam Kerkük’e,
Günde yüz bin kere selâm Kerkük’e,
Samsun’dan Kerkük’e hâl böyle gider.
Vuruldu Kerkük’te bir Türkmen bala;
Bakışları âhû, gözleri ala.

Belli ki çok idi çile-ezâsı;
Mübârekti yalnız, onun gazası.

Hâlinde bir melek edası vardı;
Ne bir şikâyeti-sedası vardı.

Küçücük kalbinde aşk taşıyordu;
Bu aşkı taştıkça, o yaşıyordu.

Çocuktu. Balaydı. O, bir yavruydu.
Gözyaşları duru, hem dupduruydu.

Kan, suyla yıkanır; kan ile yunmaz;
Düşman karşısında derin uyunmaz.

Kerkük caddesine döküldü kanı;
Artırdı her damla bin heyecanı.

Çok şükür, bayrağı, milleti hürdü;
Böylece ülküsü daha büyürdü.

Kerkük’te vuruldu bir Türkmen bala;
Bakışları âhû, gözleri ala.

DÜNKÜ CEVAP

 

Yıl­dız ko­yu si­yah olarak boyan­dı.