ŞİİR............Ahmet Gülmen.......... MANZUM ATA SÖZLERİ

Aman dileyene kılıç kalkmazmış,
Bal demekle ağız, tadı almazmış,
Allah diyen kimse mahrum kalmazmış,
Ecel gelmeyince can çıkmaz derler.

Sakın, en akıllı benim deme sen,
Harama da bakma eşini bil sen,
Yılana sarılır denize düşen,
Gör; güneş balçıkla sıvanmaz derler.

İyi günler, kötü gün içindir bil,
İyi evlât yapar babayı vezir,
Kötü olan evlât da eder rezil,
Akıl para ile satılmaz derler.

Öğrenmenin derler, yoktur okulu,
İnsan yine insan olmasa pulu,
Merkep yine merkep sim olsa çulu, 
Ağız yemese, yüz utanmaz derler.

Bir mıh bir nal tutar, nal at kurtarır,
Her olayın mutlak, sebebi vardır,
Bakarsan bağ olur, bakmazsan dağdır,
Bir koyundan iki post çıkmaz derler.

Arı bal alacak çiçeği bilir,
Bal bulunan yerde, sinek de olur,
İyilik edenler iyilik bulur,
Ağır taş, yerinden oynamaz derler.

Ârif isen bir gül yeter kokmaya,
Hoyratsan girersin bahçe yıkmaya,
Tabağa koyduğun gelir kaşığa,
Her kabahat yüze vurulmaz derler.

Nerede hareket orda bereket,
Bil ki; başa gelen çekilir elbet,
Nefse uyma, sabrın sonu selâmet,
Büyük kazan çabuk kaynamaz derler.
Aç olan ne yemez, tok da ne demez,
Ananın bastığı yavru incinmez,
Tavuk gelen yerden kaz esirgenmez,
Aşıklara Bağdat sorulmaz derler.

Bir musîbet yeğdir bin nasihatten,
Kanaat etmeyi bırakma elden,
Duman çıkmaz ateş olmayan yerden,
Kurak yere kavak dikilmez derler.

Çirkefe taş atma, üstüne sıçrar,
Altın kıymetini, sarraflar anlar,
Her yiğit gönlünde bir arslan yatar,
Açık yaraya tuz dökülmez derler.

Nâmerde günahlar tatlı gelirmiş,
Demir nemden, insan gamdan çürürmüş,
Dostlar kara günde belli olurmuş,
Kötüden iyilik beklenmez derler.

İnsan kıymetini insan bilirmiş,
Akla gelmeyen iş başa gelirmiş,
Sabreden derviş hep murada ermiş,
Çekmeyen acıyı bilemez derler.

Ateş de düştüğü yeri yakarmış
Hiç kimsenin âhı yerde kalmazmış,
Bil, hazıra dağlar da dayanmazmış,
Akılsız başa söz kâr etmez derler.

Yuvarlanan taşı yosun tutmazmış,
Boş çuval ayakta hiç dik durmazmış,
Güneş giren eve doktor girmezmiş,
Bal demekle ağız tatlanmaz derler.

Fakir âşıklar kır çiçeği takar,
Sel suları hep boz bulanık akar,
Hayata insan hep ümitle bakar,
Başa ne gelecek bilinmez derler.