Sultan II. Bâyezid Hân İstanbul’da (1505 yılında) yaptırdığı câminin açılışında hazır bulundu. Zenbilli Ali Efendi’nin kardeşi, meşhur âlim ve vâiz Muhyiddin Mehmet Çelebi’ye vâz ettirdi. Pâdişah, câmide ilk namaz kıldıracak olan kimsenin, bir defa bile ikindi namazının sünnetini terk etmemiş kimse olmasını arzu ediyordu. Cemâate ilân edince, böyle biri çıkmadı. Padişah, mecbur kalıp: ‘’Elhamdülillah! Harpte ve yolculukta bile hiçbir vakit sünnet namazını bile kaçırmadık.’’ diyerek, bizzat imam olarak namazı kıldırdı.

Bu açılışa, ilim, edep ve vekar ehli bir zat olan Baba Yûsuf-i Sivrihisârî de dâvet edilmişti. Bu zât da Cumâ namazından sonra kürsüye çıkıp öyle tesirli bir vâz yaptı ki, pâdişah ve câmide bulunan cemâat ağlamaya başladılar. Açılışı seyretmek için, dışarıda bekleyen Hıristiyanlardan üçü bu halden çok etkilenerek, derhal câmiye girip Baba Yûsuf-i Sivrihisâri’nin huzurunda müslüman oldular.

Sultan II. Bâyezid Hân, yaptırdığı Bâyezid Câmiî’nin ilk açılışında böyle bir olayın meydana gelmesinden dolayı çok sevinip, müslüman olan bu üç Hıristiyana pek çok para ve mal hediye etti.

(Türkiye Gazetesi Osmanlı Tarihi Ansiklopedisi: 2/30)