Zilhicce ayının 8. gününe Terviye günü denir. O gün hacılar Mekke’den Minâ’ya çıkarlar. Terviye denmesinin sebebi, hacıların o gün Zemzem suyundan çok içip kanmalarındandır. Terviye, tefekkür mânâsında da kullanılmaktadır.

İbrahim aleyhisselâm, Zilhicce ayının 8. gecesi, rüyâsında; “Kendi oğlunu keser hâlde” gördü. Sabah olunca, “Rüyâ şeytanî midir, Allah tarafından mıdır?” diye terviye ve tefekküre dalıp, o günü tefekkürle geçirdi. Arefe gecesi olduğunda kendisine; “Emrolunduğun şeyi yerine getir!” buyurulunca, Allahü teâlâ tarafından olduğunu bildi. Bildiği için o güne, bilmek anlamına gelen Arefe, dendi. Arefe, Zilhicce’nin 9. günüdür. Başka günlere Arefe denmez.

Hadîsi şerîfte buyuruldu ki:
“Bir Müslüman, Terviye günü (Arefe gününden bir önceki gün) oruç tutarsa ve günah söylemezse, Allahü teâlâ, onu elbette Cennete sokar.”

Memleketinde biraz Türkçe öğrendikten sonra İstanbul’a gelen bir yabancı, bir gün Eminönü’nden Adalar vapuruna binmiş. Mevsim kış olduğu için en alt kat salona girmiş, bakmış duvarda bir levha:

(Burada yatmak yasaktır.) Ama bakmış herkes kanepelere uzanmış yatıyor.
- Allah, Allah demiş, ben yatmak kelimesinin manasını herhalde yanlış bellemişim. Galiba burada oturmak yasak olacak.