ŞİİR - ZULÜM YAŞAMAZ

Fare dişleriyle kesti fidanı,

Duymadı fidandan çıkan figânı,

Fidanın dibinden fırlayan yılan

Zavallı fareye vermedi aman.

Bir kirpi ansızın çıktı meydana,

Batırdı okunu zalim yılana.

Kirpiyi bir tilki eyledi helâk,

Can vermiş yatıyor, yerde kirpi bak.

Bir köpek tilkinin geldi yanına,

Yavaşça sokulup girdi kanına.

Orada gezinen kaplanın biri,

Cüssesi kocaman, dişleri iri;

Pençesi köpeği böldü ikiye,

Kim demiş bir zulüm devamlı diye.

Avcının okuyla kıvrandı kaplan.

Avcı derisini yüzdüğü zaman.

Bir atlı gelerek istedi postu,

Elinde bir kılıç; atlının dostu.

Atlı, bir lahzada indi atından.

Avcı, oluverdi tatlı canından.

Postu terkisine koyup giderken,

“İşte çalışmadan kazandım.”derken,

Atının ayağı değdi bir taşa,

Başı parçalandı bak, baştanbaşa.

Görenler dedi ki: “Yaşamaz zulüm

Zalimin boynunda soluyor ölüm...”

Ahmet Efe

DÜNKÜ CEVAP

Erkek: Kâmil - Kız: İclâl - Yemek : Sebzeli Çorba, Kıymalı patlıcan, Makarna