İnsanın felâkete gitmesine sebep olan en mühim azalardan biri de dildir.

Dili korumak kolay olmaz, ancak çok konuşmaktan sakınmakla ve sözü ihtiyaca göre ayarlamakla mümkün olabilir.

Hiç kimseyle münakaşa etmemelidir. İnsanlara yapamayacakları şeyleri söylememelidir.

Konuşma insanın terazisidir. Fazlası ziyan azı vakârdır. Çok konuşmak utanç verici, yüz kızartıcıdır. Dilini tutan kötülüklerden kurtulur. İnsanın başına belâ getiren üç şey vardır. Şakalaşmak, alay etmek ve beyhude konuşmak. Çok konuşmak, dostluğu bozar. Akıllı insan münâkaşa ve tartışmaya girmez. Yumuşak söz söylemek ve selâm vermek sünnettir. Doğru konuşmak, insanı selâmete götürür. Çok gülmek hafifliktir. Fazla şaka, cehâletin alâmetidir. Sırrı başkasına emânet eden kendisine düşmandır. Kişi, lisânıyle insandır.

Afrika’ya giden bir avcı, yanına aldığı bir klavuzla ormanlarda dolaşıyordu. Bir ara klavuz seslendi:
- İşte şunlar aslan izi efendim.
O sıra avcıyı bir titreme aldı.
- Çok güzel dedi. Şimdi sen onların nereye gittiklerine bak, ben de nereden geldiklerine bakayım.