Namaz rûhun gıdâsı, kalbin şifâsıdır. Namaz kılmak, Allahü teâlânın büyüklüğünü düşünerek, O’nun karşısında, kendi küçüklüğünü anlamaktır. Bunu anlayan kimse, hep iyilik yapar, hiç kötülük yapmaz. Nefsine uyanın namazı sahih olsa da meyvelerini veremez. Namazda yapılması emr olunan her hareket, kalbe ve bedene faydalar sağlamaktadır.

Namaz, çirkin, kötü ve yasak olan şeylerden insanları men eder. Günahların keffâretidir. Güzelliği diğer ibâdetlerden ayrı olarak, îmân gibi kendindedir. Kendisinde, bir çok ibâdetleri toplayan ve insanı Cenâb-ı Hakka en ziyâde yaklaştıran bir ameldir.