-Vişşş!..O nasıl söz Yavuz ağa? Allaha da inanıyerim, Peygambere de, Kitaba da! Elhamdülillah hepimiz müslümanıh! Başımız gıbleye bağlı.
-Peki, memleketinizde bir Kur’ân-ı kerîmin, bir otomobil kadar kıymetli olduğunu söylüyorlar doğru mu?
-Doğrudur! Ben Türkiye’den gendime bir Kelâm-ı gadim aldım. Bir de ağabeyime aldım. Sardım, sarmaladım bavuluma goydum. Allah vere de (Ruslar) birşey demeye. Bizim gomşulardan biri, bıldır Türkiye’ye geldiğinde gendine bir Kur’ân almış. Bir naylon torbanın içine goyup küçük bir tenekenin dibine bırahmış. Üstünü bal ile doldurmuş. Canbul’a getirmiş idi. Kur’ânı naylon torbasından tertemiz çıkardı. Gonu-gomşu o eve tökildik. Kitâbı, yüzümüze-gözümüze süriyer öpiyerdik...

Yavuz Bülent Bakiler (Türkistan Mektupları)