SOHBET - ÂİLE SEÂDETİ

Zamanımızda, birçokları kendi yuvalarını kendileri yıkmaktadır. Münakaşa, tenkîd, dırdırlar, kalb kırıcı sözler, bir yuvanın yıkılmasına veya huzursuz hâle gelmesine sebep olur.

Kimse tenkîdden hoşlanmaz, takdîr bekler. Nefsimiz, tenkîdden değil, takdîrden hoşlanır. Takdîr etmekle bir kaybımız olmadığı gibi, bir insanın kalbini kazanmak fazîletine de sahip oluruz.

Yemeğimizi pişiren, çamaşırlarımızı yıkayan, çocuklarımıza bakan, evimizi tanzîm eden bir hanıma, takdîrlerimizi bildirmemiz, teşekkür etmemiz kadar tabiî bir şey olamaz. Bu takdîrden mahrum olanların evinde huzur olmaz.

Yabancılara sert söylemekten çekindiğimiz hâlde, evimizde sert konuşmaktan çekinmeyiz. Hâlbuki evdeki seâdet, iş hayatındaki nezâketten daha mühimdir.

Huzur, milyonlar kazanmaktan daha ehemmiyetli değil midir? O hâlde evimizde takdîr edici, nâzik ve güleryüzlü olursak, âile geçimsizliği diye birşey kalmaz. Dışardaki insanlara gösterdiğimiz nezaketin yarısını evde gösterirsek huzurlu oluruz.