İsa aleyhisselâm, bir yere gidiyordu,

Gördüğü insanlara, nasihat ediyordu.
 

Yemenli insanlara, rastladı en nihayet,

Konuşup, onları da, dinine etti davet.
 

Onlar İsa Nebî’den, mûcize istediler,

(Bir ölüyü diriltip, bize göster!) dediler.
 

(Âd oğlu Şeddâd diye bir hükümdarın kabri,

Şu tepe üstündedir, diriltsen onu bari.)
 

İsa aleyhisselâm, duâ etti ve hemen,

Dirilip kalktı Şeddâd, o karşıki tepeden.
 

Seslendi: (Ey insanlar! Ben bir hükümdar idim,

Bin sene ömür sürüp, bin kız ile evlendim.
 

Vardı emrim altında, bin kumandan, bin vali,

Bin ayrı kasabanın, malikiydim hem dahi.
 

Bir ordum var idi ki, yoktu öyle savaşan,

Onunla çok düşmanı etmişimdir perişan.
 

Lâkin şimdi anladım, hepsi hiçmiş bunların,

Sakın siz benim gibi, dünyaya aldanmayın!
 

Bari siz başınıza alın da aklınızı,

Boş yere harcamayın, ömr-ü hayatınızı.)
 

İnsanlar onu görüp, duymuşlardı bu sesi,

Hiç itiraz etmeden imana geldi hepsi.