Selçuklular ve Osmanlılar zamanında Kervansaraylar yolcuların konakladığı vakıf mallarıydı. Yolcular burada misafir kalır, yer içer, hayvanı doyurur, bunlar için hiçbir ücret ödemezdi. Kervan saryların akşama kadar kapıları açık dururdu. Akşam olunca kapılar kapanırdı. Gece yolcu gelirse, içeri alınır fakat içerden dışarıya geceleyin kimse çıkamazdı. Sabah olunca bir münadi; “Ey Ümmet-i Muhammed! bir eksiği olan var mı? diye bağırır. Yolcular: “Bir eksiğimiz yoktur.” derlerse kapı açılır herkes gideceği yere giderdi. Ecdadımız vakit kurmada birbirleriyle yarış etmişlerdir.