Sen sen ol, sağdem yalan dünyada,
Zamana düğüm vur, durucu olma!
Üzüm üzüm üzseler de canını,
Kem sözü namluya, sürücü olma!

Eksik adam hîle vurur kapana,
Akıl ermez Hak yolundan sapana,
Önem verme, mala-mülke tapana,
Av ol, avcı misâl, vurucu olma!

Hiç düşünme, el oğlunun kastı ne?
Bil ki, kurt bürünür kuzu postuna,
Sana içten gönül veren dostuna,
Sahtekârca, düzen kurucu olma!

Muhabbet ve sevgi, olmalı içten,
Saray inşa edilir mi kerpiçten?
El çek boş hayâlden, hiç olan hiç'ten,
Hoş tut gönülleri, kırıcı olma!

Her gördüğün işi, n'olur peyleme!
Geçici güzelle gönül eyleme!
Bir dost kusur etse, hemen söyleme!
Yol yordamı bil, sorucu olma!

Gönül, karanlığın ışıyan camı,
Neşeli ol, unut kederi, gamı,
Olsun her bir günün, gönül bayramı,
Hiç kimseye, ölüm orucu olma!

    Fransa Kralı’nın biri, çok meraklı olduğu için güzel bir at alır. Husûsi bir bakıcı bularak der ki:
  – Bu ata çok iyi bakacaksın! Eğer “At öldü.” dersen kafanı keserim.
  Bakıcı, elinden geldiği kadar ata bakar. Ama bir gün at ölür. Bakıcı ne yapacağını şaşırır ve derhâl kralın huzûruna çıkar:
  – Sayın Kralım. At yattı kalkmıyor, ot veriyorum yemiyor, su veriyorum içmiyor...
  Kral vaziyeti anlar:
  – Ne uzatıp duruyorsun? At öldü, desene!
  Bakıcı hemen cevabı yapıştırır:
  – Sayın Kralım, atın öldüğünü siz söylediniz.

   DÜNKÜ BULMACANIN CEVABI : Dâire