İnsan, birçok bakımdan bâzı hayvanlara, hattâ bâzı sıfatları bitki ve cansız maddelere benzer ise de, insanı hayvandan ayıran, belli husûsî insanlık sıfatları da vardır. Ona insanlık şerefi, bu vasıflarından gelmektedir. Bu özellik rûhun idrâk [kavrama, düşünme] kuvvetidir. Dilsiz kimse, söylemez. Fakat yine insandır. Çünkü anlayışlıdır ve düşünür. Papağan, söyler. Fakat, insan değildir. Çünkü anlayışı, aklı, fikri, düşünmesi yoktur. İşte, iyi huyları kötülerinden, iyi işleri, fenâlarından ayıran, bu hassadır.

Allahü teâlâ, bu hâssayı insana verdi ki, bununla yaratanını anlasın. Kalb ve rûh, bu kuvveti ile, yerleri, gökleri, madde âlemini, fizik, kimya kanûnlarını, hayâtî faaliyetleri inceleyerek, Allahü teâlânın varlığını ve yüksek sıfatlarını anlar. Sonra, emirlerine ve yasaklarına, yânî İslâmiyete uyarak dünya ve âhıret saadetine kavuşur. Felâketlerden kurtulur.

Çocuklarda ilk diş çıkıp diş etinin şişliği kaybolunca, hemen temizlemeye başlanmalıdır. İlk çıkan dişin temizliği için, ucuna pamuk sarılmış bir çöpe biraz diş macunu sürerek temizlenmelidir. Çocukların bir yaşında kendi fırçası olmalı ve her gün iki defa fırçalamalıdır. Şekerlemeler ve çikolatalar süt dişleri için çok büyük tehlikedir. Çocuğa mutlaka şekerli bir şey yedirilecekse, en fazla günde ikiyi geçmemelidir ve ardından dişleri fırçalamalıdır. Dişlere yerleşen bakteriler şeker tarafından harekete geçirilir ve meydana gelen asit, diş minelerini zedeler. Süt dişlerinin erken düşmesi ağız yapısını bozabilir. Yeni gelen dişler çarpık olur ve üstüste binebilir.

  Doktor küçük Yılmaz’a der ki:
  - Dilini çıkar, bakayım yavrum!
  - Çıkaramam efendim.
  - Neden çıkarmıyorsun oğlum?
  - Bir defâsında teyzeme çıkarmıştım da, dayak yemiştim.