Hepatit, karaciğer iltihabıdır. Virüs dediğimiz çok küçük mikropların karaciğer hücrelerinde çoğalıp hasar meydana getirmesidir. Buna bağlı olarak karaciğer hücrelerinin zedelenmesi ve erimesidir. Virüsün Avustralya kökenli bir hayvandan bulaştığı sanılıyor. Bu virüsler insandan insana bulaşabilir. Başlıcaları Hepatit A, B, C, D, E olmak üzere CMV ve Epstaine Barr virüsleridir. Bunlardan Hepatit-B virüsü ülkemizde yaygınlığı, nâdir de olsa siroz, karaciğer kanseri gibi çok ciddi hastalıklara yol açması ve aşısının mevcut olması sebebiyle özellikle önemlidir.

Bu virüsün yayılışı, kan ve vücut salgıları (Meni, tükürük, vaginal salgılar, ter, gözyaşı) ile temas sonucu yayılır. Yayılımda en önemli etken kandır. İnsan vücudunda çoğalan bir virüs olması sebebiyle çok dayanıklıdır.

Bulaşma şekli: Anneden bebeğe, virüsle bulaşmış iğne ve diğer tıbbi cerrâhi malzemelerle, ilişki ile, kan nakli ile, dövme yaptırırken kullanılan iğneler ile, yakın âile ilişkisi ile bulaşma riski artmaktadır. Ülkemizde normal kişilerde % 4-10 arasında taşıyıcılık bulunur.

Bebekler çoğunlukla virüsün uzun süreli kronik taşıyıcısı olmaktadır. Ancak 30, 40, ya da 50 yaşlarından sonra hastalık ortaya çıkabilir. Hepatit-B virüsü bulaştığında sarılık olma ihtimâli % 20'dir.

Hepatit-B virüsü vücuda girdikten sonra uzun bir kuluçka dönemi vardır (40-180 gün). Erken belirtiler; baş ağrısı, ateş, yorgunluk, hâlsizlik, kırıklık, iştahsızlık, bulantı, kusma, karın ağrısı ve bazen üşüme şeklinde görülür. Âile fertleri, aynı evi paylaşanların Hepatit B aşısı olmalarını sağlamalıdır. Aşılananların %90'dan fazlasında bağışıklık sağlamaktadır.    

Prof.Dr.Yahya Laleli (t17-11-97)

   -Siz her zaman böyle kekeler misiniz?
   -Ha... Ha... Hayır... Sa... Sa... Sâdece, Ko... ko... ko... nu... nu... nu.. şur... şur... şur.. ken.