Süleymâniye Câmii, Mimar Sinan'ın kalfalık (Selîmiye ustalık) eseridir. Câmi ile bir külliye hâlinde olan bu eser Kanunî Sultan Süleyman Hân zamanında 1550' de başlanarak 1556'da bitirildi.

Avlusu ile birlikte dikdörtgen şeklindeki câminin harem kısmı, 68x63 m dir. 26,50 m kutrunda ve 53 m yükseklikte olan düz pandantifli kubbe, dört kalın kemer üzerinde oturmakta ve kâidesinde yuvarlak kemerli 32 pencere bulunmaktadır. Câmi 138 pencereden ışık alır. Akustik ve havalandırma düzeni bir mîmârî şâheseridir.

Mimar Sinan, Süleymâniye Câmii'ni yaptığı sırada birtakım kimseler; "Câmi içinde nargile fokurdatır durur." diye, kendisini Kanunî Sultan Süleyman Hân'a şikâyet ederler. Kanunî, âni bir baskın yapar. Hakîkaten Mimar Sinan'ı nargile fokurdatırken bulur. Fena hâlde canı sıkılır. Sert bir sesle "Bre bu ne hâldir?" diye çıkışır. Mimar Sinan gâyet soğukkanlı "Pâdişahım, bu nargileyi burada bulundurmamın sebebi, fokurtusu içindir. Dikkat ederseniz, Tömbekisi yoktur. Fokurduyan suyun sesi bana câmide okunacak Kur'ân-ı kerîm seslerinin her tarafa yayılmasını sağlamak için lüzumlu tedbirleri almama yardım etmektedir." diye cevap verir.

Mimar Sinan bu tedbiriyle, bugün ancak modern tiyatro binâlarında görülebilen akustik tertibatı, yâni ses yankılanması ayarını, 16. asırda yapmış oluyordu.