TARİH - TARİHTE İSTANBUL’UN BESLENMESİ

(İstanbul Müftülüğü Şer'i Siciller Arşivinde 201 no ile kayıtlı 1776-1857 târihlerindeki narhları ihtiva eden defterden.)

İstanbul nüfusunun zâhire konusunda sıkıntılarını yok etmek gâyesiyle, gıdaların nakli hem kara, hem de deniz yoluyla yapılırdı. Kara yollarında nakliyat hayvan sırtında ve genellikle deve, at, katır ve merkep kullanılmak sûretiyle yapılırdı.

Bu gıdaların getirilmesi için tüccarlara izin verilirdi. Bunları getirenler sebzehaneye (Hâl) teslim etmek zorunda idiler. Muhtesip ve memurları da bunları manavlara dağıtırdı.

İstanbul'da tüketimi karşılamasa bile; Kanlıca, Sütlüce, Kasımpaşa, Ortaköy ve Üsküdar'da, kaliteli yoğurt ve peynir üretilmekte, Ortaköy'de enginar, Kadıköy, Kemer ve Maltepe'de lahana ve hıyar (salatalık) yetiştirilmekteydi.
  İstanbul'a gıda maddelerinin geldiği bölgeler:
  Et: Doğu Rumeli, Trakya, Balkanlar, Orta Anadolu.
  Hububat: Trakya, Rumeli'nin orta ve kuzey kesimleri, Macaristan.
  Kahve: Mısır ve civarı.
  Zeytin-zeytinyağı: İzmir, Balıkesir. 
  Koyun: Doğu Anadolu, İran.
  Bakla, turşu, üzüm: Doğu Trakya.
  Kavun, karpuz, taze meyve, kuru üzüm, incir, zeytin: Batı Anadolu.
  Kiraz, fındık, elma, kestane, mısır, kuru sebzeler, bakla, mercimek, bezelye: Karadeniz'in Anadolu kıyıları.
  Kaşkaval peyniri: Tekirdağ, Limni, Rumeli.
  Tulum peyniri: Karadeniz, Akdeniz, Eflak, Rumeli.
  Tekerlek peyniri: Eflak, Karadeniz, Eğriboz Adası, Naplion.
  Sirke, zeytin: Bursa.
  Baharat: Mısır.
  Soğan, sarmısak: İzmit, Adapazarı.
  Limon: İstanköy, Sakız Adası, Mersin.
  Tuz: Mısır, Eflak, Kefe, Silivri, Çekmece, Aynos, Saruhan, Ege Adaları.

Târih ve Medeniyet (Ocak-1999)

Her Cumartesi günü, Türkiye Çocuk günüdür."