ŞİİR - ORUÇ

Oruç ne aç kalmaktır, ne midenin çilesi,
İrâdenin şeytan ve nefsle mücâdelesi. 

Oruç; günahlar ile aramızda ağ oldu,
İrâdemiz güçlendi, büyüdü, bir dağ oldu.

Onbir ay Ramazan ve Kadir'le onurlanır.
Oruç tutan müminler ihlas ile nurlanır. 

Benizler biraz solgun, lâkin irâdeler dinç.
Ve işte top patladı, gözlerde büyük sevinç!

Ramazan sevinci var, dökülen gözyaşında,
Oruç tutmak istiyor, henüz yedi yaşında.

Dilekler reddolunmaz, öyle bir an ki; bu an,
İftar vaktine yakın kabul olunur duân.

Oruç tutan mümine iki ayrı sevinç var:
Ahiretteki; Cennet, dünyadakiyse iftar.

İftarı, sahuruyla bu ay ulvi saadettir,
Ramazanda müminin uykusu ibâdettir. 

Dudağında tebessüm, nur yüzlü ihtiyarın,
Belki bu son iftarı, belki ölüm var yarın. 

Sofrandaki ekmekten, fakire de pay olsun,
Ramazan muhtacın da güldüğü bir ay olsun. 

Hiç değilse bu ayda nefsimizi aşalım,
Hakkın verdiği var'ı, yoksulla paylaşalım.

Orucun makbul olmaz öyle boş durma ile,
Yardım et bir fakire, olsa da hurma ile...

Oruçken tevbe de et, saf su gibi berraklaş,
Mesafeleri yok et, Rahman Allaha yaklaş. 

Hakka kulluk borcudur, her kadının, her erin.
Orucun sırrı sabır, şartı sabır zaferin...

Allahın rızâsından var mıdır büyük fayda?
Oruç bu mükâfata vesiledir bu ayda...

Oruç ne aç kalmaktır, ne de küsmektir suyla.
Orucuna destek ver; hoş ve yumuşak huyla. 

Kadrine inanarak, oruç tut ve namaz kıl.
Tevbe et Ramazanda, günahsızlara katıl.

Dinlense, dinçleşse de insanın her âzası,
Oruç tutmakta gâye, yalnız Allah rızâsı.

Oruç sabrın yarısı, sabır ise imanın,
Huzûru ne müthiş şey Allaha inanmanın...

Zerre kadar sevâba, mükâfat var arz kadar,
Ramazanda her hayrın mükâfatı farz kadar... 

Gençler oruç tutunca, gem vurup rahatına,
Rab katında yükselir, meleklerin katına. 

Ramazan oruç ile sabrı öğretti bize.
Şeytanı mağlup ettik, nefsimiz geldi dize. 

Ne hoş iftar vaktini beklemek neşe ile,
Dünya koca bir sofra, müminler bir âile. 

Benim için bir bayram, benim için düğündü,
İlk oruç tuttuğum gün, o gün ne güzel gündü?