SOHBET - ZEKÂT VERMEK

1- Zekât nisâbı, yirmi miskal, yani 96 gr altın veya bu değerde para veya ticaret eşyasıdır.

2- Zekât nisâbına mâlik olan kimseye zengin denir.

3- Zekâta tâbi malların veya paranın, sene içindeki azalıp çoğalmasına itibar edilmez. Nisâba mâlik olduktan bir sene sonra elde kalan mal, nisâbı buluyorsa kırkta biri zekât olarak fakirlere verilir. Nisaptan aşağı ise verilmez.

4- Zekât, kârdan değil, ticaret malının veya paranın tamamından verilir.

5- Senetli ve senetsiz alacaklar nisap hesabına dâhil edilir. Alacaklar tahsil edildikten sonra zekâtları verilir; almadan da verilebilir.

6- Borçlar, mevcut paradan veya maldan çıkarılır. Geri kalanın zekâtı verilir.

7- Zekât; câmi, hayır kurumları, dernek... gibi yerlere verilmez.

8- Zekât, ticareti yapılan maldan verilir. Onun yerine başka maldan verilmez. Meselâ halıcı, gıda maddesi veremez. Bakkal da halı veremez.

9- Zekâtı, ticareti yapılan maldan vermek câiz olduğu gibi, değerini altın olarak da vermek câizdir.

10- Ticaret için olmayan evler, arsalar, vasıtalar, demirbaş eşyalar zekât nisâbına dâhil edilmez.

R. Muhtâr ve Hindiyye

ZEKÂT KİMLERE VERİLMEZ

Bir kimse; anasına, babasına, dedelerine, büyük annelerine, evlâtlarına, torunlarına, hanımına ve kâfire zekât veremez.

Fakir olmak şartı ile bir kimse; gelinine, dâmadına, kayınvâlidesine, kayınpederine, kayınbirâderine, üvey çocuğuna zekât verebilir. Fakir olan hala, amca, dayı, teyze gibi akrabaya zekât vermek daha çok sevap olur.