Mûsâ aleyhisselâm, Allahü teâlâya, "Yâ Rabbî, sevdiğin ve buğzettiğin kimseleri nasıl ayırabiliriz?" diye suâl etti.

Allahü teâlâ buyurdu ki:

"Sevdiğim kulun iki alâmeti vardır: O beni yerde anar, ben de onu, yerde ve gökte bulunan meleklerin yanında anarım. Günah işlemekten muhâfaza eder, azâbımdan uzaklaştırırım. Buğzettiğim kulun da iki alâmeti vardır: Beni unutup, hiç anmaz, günah ve isyân içinde yüzer. Buğzettiğim kimsenin gönlü kibirlidir, dili kötü söyler, gözü kötülüktedir, eli de cimridir. Böyle kimseye gazaplanıp azap ederim."

Hadîs-i şerîfte de buyuruldu ki:

"Allahü teâlâ, sizin güzel sûretlerinize, mallarınıza bakmaz. Kalblerinize ve amellerinize bakar." 

Yâni; Allahü teâlâ, insanın yeni ve temiz elbisesine, makam ve rütbesine bakarak sevap vermez. Amelini, ne düşünce ile, ne niyetle yaptığına bakarak sevap veyâ azap verir.

  Kahvede avcının biri konuşuyordu:
  - Arkadaşlar! Bugün öyle bir kurt sürüsüne rastladım ki, rahat 150-200 tane vardı.
  Dinleyenlerden biri lafa karıştı:
  - Kardeşim, bu dağlardaki kurtların hepsini toplasan o kadar etmez.
  - Canım, saymış değilim ama, 70-80 tane vardı en azından.
  - İndir, indir...
  - 15-20 tane de mi değildi?
  - Yahu, şu sürüye iyice baksana sen! 
  - En az 4-5 tane vardı.
  - Hele hele, biraz daha iyi bak!
   Avcı artık son sözünü söyler:
  - Peki be kardeşim! O benim gördüğüm karaltı da neydi öyleyse?..