Hâmid-i Aksarayî hazretleri, Osmanlı Devleti'nin kuruluş yıllarında Anadolu'da yetişen evliyânın ve âlimlerin büyüklerinden olup, Somuncu Baba lâkabıyle tanınmıştır.

Birgün ziraatle uğraşan bir talebesine bir miktar tohum verdi ve "Bu tohumların yarısını tarlanızın bir kısmına sizin için, yarısını da tarlanızın bir kısmına bizim için ekiniz!" buyurdu. Talebe tohumları ekti.
Ekinlerin yetiştiği mevsimde tarlaya gittiler. Talebenin tarlasında fevkalâde güzel yetişmiş bir ekin vardı. Diğerinde hiç ekin bitmemişti. Hâmid-i Velî hazretleri, talebesine dönerek buyurdu ki:
          -Bu tarlalardan hangisi bizim, hangisi sizindir?
          Talebe, bu durumdan son derece utandı ve kendi tarlasını göstererek dedi ki:
          - Bu tarla sizindir efendim. 
          - Biz âhiretimiz için çalışıyorduk. Acaba hangi günahımızdan dolayı dünyamız mâmur olmaya başladı da bu ekinler böyle yetişti?

Hocasının müteessir olduğunu gören talebe, hakîkati söyleyerek hocasının üzüntüsünü giderdi.

4 Ocak 1609 tarihinde, Sultan I. Ahmed Hân'ın da hazır bulunduğu bir merâsimle, Sultanahmet Câmiî'nin temeli atılmıştır. Bu inşaatta, bizzat Pâdişah da hafriyat çalışmalarında ve taş taşımakta çalışmıştır. 9 Haziran 1617 yılında da, yine muhteşem bir merâsimle ibâdete açılmıştır. 6 minâreli ilk ve tek câmi olan Sultanahmet Câmiî'nin uzunluğu 64 m, genişliği 72 m'dir. Kubbesi, 33.60 m çapında olup, Ayasofya'nın kubbesinden 2.60 m daha geniştir.