22 Ocak 1517’de Türk Ordusu, Memlûkler’e karşı Kâhire yakınında Ridâniye mevkiinde yapılan Ridâniye Savaşı’nı kazanmıştı. Yavuz Sultan Selim Hânın kumandasındaki ordu, Mercidabık zaferinden sonra, Ridâniye’de kazandığı bu zaferle Memlûkler’e son darbeyi de indirip Mısır’ın fethini tamamlamıştı.

Yavuz Sultan Selim Hân, Mısır’la birlikte halîfeliği de almıştı. Bundan sonra 407 yıl süreyle halîfelik Osmanlı hânedânının elinde kaldı. Mısır’ın ıslâhatına memur olan İbrâhim Paşa, görevini yaptı. Padişaha aldığı gâyet kıymetli hediyelerle, İstanbul’a döndü. Hediyeler arasında olan bir tahtı, Selânikli Mustafa Efendi şöyle anlatır:

“80 bin altından yapılmış, zümrüt bir taht ki; kıymetli cevherlerle sanatkârane işlenmiş, emsalsiz ustalar tarafından kurulmuştur. Alelâde bir cevher olan zeberced ve firûze taşlarının, güvercin yumurtasından küçükleri kullanılmamış idi. Rengârenk mücevherler arasında, yâkutun sarı ve mavisi ile; zümrütün en güzelleri seçilmişti. Yeter ki, Padişah Efendimiz beğensin ve üzerine oturmayı kabul buyursun... Asıl kıymeti, ondan sonra anlaşılır.”

Çöpçatan, gelin ve dâmat adayını karşılaştırmış. Gelin zengin olduğundan, dâmat adayı ufak-tefek kusurların bağışlanması için önceden uyarılmış...

Gelin adayı odaya topallayarak girmiş. Dâmat adayı çöpçatana bakmış, “Topal bu” diye mırıldanmış... Çöpçatan başıyle onaylamış...

Dâmat gelinin saçlarını elleriyle geriye doğru taradığında, peruk elinde kalmış... Sessizce, “Kel bu” diye fısıldamış... Çöpçatan başıyle onaylamış...

Dâmat adayı, kızın şaşı olduğundan da şüphelenmiş ve çöpçatanın kulağına eğilip sormak istemiş... Çöpçatan rahatlatmış;
“Rahat konuş rahat... Duymaz, kulağı sağırdır...”