SOHBET................................ MÜSLÜMAN KADININ ÖRTÜNMESİ

Kadınların Cennete gitmesi çok kolaydır. (Tenbîh-ul-gâfilîn) kitabında yazılı hadîs-i şerîfte; (Dört şeyi yapan, yani kocasına hıyânet etmeyen, beş vakit namaz kılan, Ramazan-ı şerîfte oruç tutan ve [onsekiz erkekden] başkasına, [başı, saçı, kolları, bacakları] açık olarak görünmeyen kadın Cennete gidecekdir.) buyuruldu.
 Kadınların; başı, saçı, kolları, bacakları açık sokağa çıkmaları ve yabancı erkeklere, lüzumsuz yere, seslerini duyurmaları, erkeklere şarkı söylemeleri, plâk ile, film ile de duyurmaları, Kur’ân-ı kerîm, mevlid, ezan okuyarak duyurmaları büyük günahtır. Kadınların, kızların ince, dar veya kürklü örtü ile ve küpe, gerdanlık gibi zinet eşyası açık olarak ve erkekler gibi giyinerek ve saçlarını erkekler gibi tıraş ederek sokağa çıkmaları haramdır. Kadınların, yabancı erkeklerle, alış veriş gibi, ihtiyaç olduğu zaman, fitneye sebep olmayacak şekilde, sert konuşması caizdir.

Cam gibi, naylon gibi, altının rengi görünen şey ile, örtü olmaz. Örtü dar olup veya bol ise de, herhangi avret yerine yapışıp uzvun belli olması, namaza zarar vermez. Fakat, böyle, başkalarına karşı örtülmüş olmaz. Başkasının, böyle belli olan kaba avretine bakmak haramdır. Kadının yapacağı günahlardan, ona izin veren erkekleri de ceza görecekdir. Hâlbuki, erkeğin günahları, kadına zarar vermemektedir. 
(Tergîb-üs-salât) kitabındaki hadîs-i şerîflerde, (Örtülü olan çıplaklara ve erkek gibi giyinen kadınlara ve kadın gibi giyinen, süslenen erkeklere lânet edildi). 
Bir hadîs-i şerîfte buyuruldu ki: (Komşu kadına ve arkadaşların kadınlarına şehvet ile bakmak, yabancı kadınlara bakmaktan 10 kat daha günahtır. Evli kadınlara bakmak, kızlara bakmaktan 1000 kat daha çok günahtır. Zina günahları da böyledir.) Berîka kitabında diyor ki; (Üç şey, göze cila verir: Yeşilliğe, akar suya ve güzel yüze bakmak.) ve (Üç şey gözü kuvvetlendirir. Sürme çekmek, yeşilliğe ve güzel yüze bakmak.) hadîs-i şerîfleri, bakması helâl olan kimselere bakmanın fâidesini bildirmektedir.
Tam İlmihâl Seâdet-i Ebediyye   Sayfa: 164-165