TARİH................................ UNUTTURULAN ZAFERİMİZ: KUT (1)

İngiltere, Çanakkale’yi hazmeder ama Kut’un adını bile andırmaz, Osmanlıda kutlanan Kut  Zafer’ini unutturmayı başarırlar.  I. Cihan Harbi’nde Irak’a gözünü dikmiştir. Hem Hindistan yolunu emniyette tutacak, hem de Musul ve Kerkük petrol yataklarına kurulacaktır. Sultan Abdülhamid Hân I. Cihan Harbine girmekten yana değildir ama, onu içinde Türk olmayan bir heyete hâl ettirip, İstanbul’dan uzaklaştırırlar. Ordularımız; Süveyş’te, Allahuekber dağlarında, Galiçya’da, Yemen’de, Suriye’de, Makedonya’da dağılır. Ama Çanakkale ve Kut-ül amare’de unutulmaz destanlar yazar. İlkokul çocuklarına bile sorsanız size Çanakkale hakkında bir şeyler anlatır. Ama en az onun kadar önemli bir zafer olan “Kut”u yüksel tahsilliler bile duymamıştır ihtimal. 

Kasım 1914, İngiltere savaşın getirdiği puslu havadan istifade  Irak’a dalar. Osmanlı’nın orada sadece 8 bin kişilik bir tümeni vardır. İngiliz Kuvvetleri Basra’dan başlar, Fav kasabasını ele geçirir. Aşiretleri  para ile satın almaya çalışırlar.  Ancak Araplar Osmanlıya silah doğrultmaz. Osmanlı paşası Süleyman Askeri, Nasıriye’yi ele geçirip İngilizlere saldırsa da kesin netice alamaz. İngilizler Çanakkale’de uğradıkları hezimeti unutamak için Bağdat’ı almalıdırlar. Savaş Bakanlığı General Townshend adlı tecrübeli bir ismi cepheye yollar.  Süleyman Askeri’nin vefâtı üzerine birliklerin başına geçen Nurettin Bey, işgalcileri Amara ve Nasıriye’de sıkıştırmaya başlar. Kut-ül-Amare üç tarafı Dicle ile çevrili bir beldedir. Savunması kolaydır. İngilizler buraya yerleşip güç kazanmaya bakarlar.
İngiltere Savaş Bakanı Lord Kitchener’in emri ile  düğmeye basarlar. Osmanlı,  Enver Paşa’nın öz amcası Albay Halil Bey’i de bölgeye yollarlar ki mükemmel bir komutandır. Rütbesi aynı olmasına rağmen Nurettin Bey’in emrine girer birlikte çalışırlar.  
General Townshend, Selman-ı Pak’taki Türk birliklerine saldırınca kayaya çarptığını anlar. Kuvvetlerinin neredeyse üçte birini, 4.567 askerini kaybeder. Apar topar Kut-ül-Amare’ye çekilir, destek beklemeye başlar. Ancak Osmanlılar burayı kuşatırlar.  Toprak kale Türk topçusunu fazla yormaz. Açılan gediklerden kolayca girer, mevzi tutarlar. Ancak dikenli tellerle kurulan bir savunma hattı daha vardır ki kolay aşılmaz.      (Devamı yarın)