MAN­ZUM MEN­KI­BE ................................ CEN­NET­TEN ÇIK­MA­DI

İdris aleyhisselâm, gece gündüz, durmadan,
Ölüm ve âhıreti, düşünürdü her zaman.
    Onun her ibâdeti, göklere yükselirdi,
    Hazret-i Azrâil de, ona gıbta ederdi.
Rabbinden izin alıp, girdi insan şekline,
Geldi İdris Nebi’nin, birgün ziyaretine.
    İdris Nebî buyurdu; (Ruhumu şimdi al da,
    Ölümün acısını, tadayım ben şu anda,
İyi anlayayım da, bu acıyı şimdiden,
Daha fazla ibâdet, yapayım eskisinden.)
    Ve Hazret-i Azrâil, bu rica üzerine,
    Alıp iâde etti ruhunu tekrar yine.
İdris Nebî buyurdu; (Yine var bir dileğim,
Cennet ve Cehennemi de görmeyi isterim.)
    İzin aldı Azrâil, bir daha da Rabbinden,
    Çıktı o gökyüzüne, bir anda hanesinden.
Buyurdu: (Ey Azrâil, Mâlik’e ricâ eyle,
Göstersin Cehennemin, içini tamamiyle!)
    Görünce İdris Nebi, Cehennem ateşini.
    Korku ve dehşetinden, kaybetti kendisini.
Daha sonra buyurdu: (Var yine bir dileğim,
Rıdvân’a ricâ et de, Cenneti de göreyim.)
    Hak teâlâ izniyle, açtı Rıdvân Cenneti,
    Gördü müminler için hazırlanan nimeti. 
O sırada Azrâil, şöyle dedi kendine:
(Haydi gel götüreyim, seni eski yerine.)
    Cevaben buyurdu ki: (Çok beğendim bu yeri,
    Rabbim emretmedikçe, buradan gitmem geri.
Zirâ âyetlerinde, buyurdu ki Rabbimiz:
“Muhakkak ki ölümü, tadacaktır her bir nefs.
    Ve her kişi geçecek, Cehennemden muhakkak,
    Cennete giren mümin, bir daha çıkmayacak.”
Ben ölümü tattım ve geçtim hem Cehennemi,
Cennette ebediyen, kalmam lâzım değil mi?)
    Hak teâlâ buyurdu: (İdris doğru söyledi,
    Çıkmak istemiyorsa, bırak kalsın ebedî.)
Şu anda İdris Nebi sağdır ve Cennettedir.
Meleklerle birlikte, nimetler içindedir.