SOHBET ................................ İMÂM-I ÂZAM HAZRETLERİ

Ehl-i sünnetin amelde 4 hak mezhebinden biri olan Hanefî mezhebinin kurucusudur. Mutlak müctehiddir. Asıl ismi Numan’dır. Babası Sabit, Hazret-i Ali ile görüşmüş, zürriyeti için duâ almıştır. Hicrî (80-150), milâdî (699-767) seneleri arasında Kûfe ve Bağdad’ta yaşadı. Burada şehit edildi. Kûfe Câmisi’nde ders verirken bin talebesi her dersinde bulunurdu. Bir meseleye cevap bulunca talebelerine söylerdi. Hepsi uygun görürlerse; “Elhamdülillah” diyerek talebelerine; “Bunu yazınız!” buyururdu. Din bilgilerini kelâm, fıkıh, tefsir, hadis vs. isimleri altında ayırarak bu ilimlere ait kaideleri tespit etti. Fıkıh ve hadis ilmindeki çok geniş bilgisi ve akıllara hayret veren üstünlüğünü bildiren kitaplar, sayılamayacak kadar çoktur.

Hanefî mezhebi Osmanlı Devleti zamanında her yere yayıldı. Bugün bütün dünyadaki Müslümanların dörtte üçü, onun yolundadır. Kalan dörtte birinde de ortaktır.
Mevlâna Muhammed Abdülcelil hazretleri buyurdu ki: 
“İmâm-ı Âzam Ebû Hanife hazretleri vera ve takva sâhibiydi. Hadîs nakledebilmesi için çok ağır şartlar koymuştu. Ancak bu şartların bulunduğu hadîs-i şerîfi naklederdi. Bundan dolayı, az hadîs rivayet etmesi, ancak onu övmeye sebeptir...”
İmâm-ı Zehebî buyuruyor ki: 
“İmâm-ı Âzam Ebû Hanife hadîs âlimiydi. 4000 âlimden hadîs öğrendi. Bunlardan 300’ü Tâbiinin hadîs âlimiydi.” 
İmâm-ı Şaranî hazretleri buyuruyor ki: 
“İmâm-ı Âzam’ın müsnedlerinden üçünü inceledim. Hepsi, Tâbiinin meşhur âlimlerinden rivayet edilmiştir.”

N Ü K T E
Anne; Cennetin kapısıdır, açmasını bilene,
Baba; define gibidir, bulmasını bilene, 
Kardeş; kalbin aynasıdır, bakmasını bilene,
Evlat; deniz suyu gibidir, ne içilir ne vazgeçilir.