MAKALE.................... BİR HATIRA

Ahmet Sırrı Arvas anlatıyor:
Dedelerimden Masum Efendi nüfuzu olan bir insan. Sırf bu yüzden sürgüne yollanıyor. Babamı son defa kucağına alıyor, öpüyor kokluyor. Gevaş iskelesinden kalkan tekneye bindiriliyor. Önce Van, oradan Trabzon, Soma, Sındırgı derken 10 yıl Marmaris’te ikamete mecbur ediliyor. En sonra Ankara’ya getiriliyor. 
O günlerde İbrahim Arvas avukat. Medeni cesareti olan bir insan. Mareşal Fevzi Çakmak’a çıkıyor ve şöyle konuşuyor: “Masum Efendi vatan millet sevgisi ile dolu bir büyüğümüzdür ondan ne istiyorlar?”
Bunun üzerine, Fevzi Çakmak tebdili kıyafet ediyor, gidip Taceddin Dergâhında dedemi buluyor. Hâlini hatırını soruyor. Hayat hikâyesini dinliyor. Masum Efendi; “Bizden Rus ve Ermeni çetelerine karşı mukavemet etmemiz istendi, kabul ettik. Hatta sol kolumu bu uğurda kaybettim. Dün bana gazilik unvanı verenler, bugün süründürüyor. Bir vatandaş devletinden üç şey bekler: Hamiyet, mürüvvet ve sadakat” Bizim bunları istemek hakkımız değil mi acaba?”
Mareşal müteessir oluyor. O hızla Başvekil’e çıkıyor. Paşam biz bu adamı niye tutuyoruz Ankara’da?
 Aman aman aman. Çok tehlikelidir onlar!
 Nasıl tehlikeli!
 Van’da Ermenilere karşı 3 günde harekat başlatabilen biri bize karşı da başlatabilir. Madem güç sâhibi, memleketinden uzak tutuyoruz o kadar.
 Bu söylediğinizin mantığı var mı paşam!
 Peki, sen mesuliyeti üstlenir misin?
 Getirin ve imzalıyayım...
İmzalıyor ve salıyorlar.
Dedemin Van’a geldiğini duyunca babam çok heyecanlanıyor. Koşuyor, nasıl kalabalık. İçlerinden biri babası ama hangisi? Tanımıyor ki. Ayrıldığında 3 yaşındaymış.
Bir anda gözleri onun gözlerine saplanıyor, yüreği kafesine sığmıyor. Koşup boynuna sarılıyor. Masum Efendi onu bağrına basıyor, doya doya kokluyor. Çocukcağızın boynu bükük kalmış. Elinden tutuyor; “Gel sana yeni bir elbise alalım, potin bakalım...” Çarşıda yürüyorsun, baban yanında. Saadet bu işte, insan ne ister ki başka!..
İrfan Özfatura  19.06. 2011