MENKIBE.............................. HIRSIZLARIN BAŞI EVLİYÂ OLDU

Evliyânın büyüklerinden Fudayl bin İyâd hazretleri, önceleri Merv ve Ebyurd şehirleri arasında eşkıyalık yapardı. Sahranın tenha bir yerinde çadırını kurar, eşkıya reisi olduğu için kendisi içeride otururdu. Adamları, kervanları soyarlar, malları getirip, ona teslim ederlerdi. Hayret edilecek bir husus ki, bu eşkıya, namaza çok önem verirdi...
Birgün büyük bir kervan geldi. Adamları kervanı soymaya hazırlanırken biri, durumu fark etti ve altınlarını saklamak için uygun bir yer aramaya başladı. Bir çadır gördü, hemen oraya koştu. İçeride biri, huşû içinde namaz kılıyordu. "Namaz kıldığına göre güvenilir biridir." diye sevindi ve selâm vermesini bekledi. Sonra dedi ki:
- Bir miktar altınım var, size emanet etmek istiyorum.
Fudayl, çadırın bir köşesini işaret edip cevap verdi:
- Oraya bırak!.
Adam, altınları bırakıp kervanın yanına dönünce, eşkıyaların kervandaki eşyaları alıp götürdüklerini gördü. Biraz sonra kervan hareket edecekti. Hareketten önce koşup emanet bıraktığı, altınları almak için çadıra vardı. Baktı ki, biraz önce kervanı soyanlar, kervandan aldıkları malları, altınlarını emanet olarak bıraktığı kimsenin önüne bırakmışlar. O da bunları taksim ediyor. Adam şaşırdı ve kendi kendine; "Demek altınları eşkıyaların reisine vermişim." deyip üzüntü ile geri dönerken Fudayl seslendi:
- Altınlarını, bıraktığın yerden al! Biz emanete hıyanet etmeyiz!
Adam şaşkınlık ve sevinç içinde, altınları koyduğu yerden alıp kervana koştu. Adam çadırdan uzaklaşırken, Fudayl'a hayır duâ etti...
Çadırda Fudayl'ın adamları; "Reis, bu ne demek oluyor?" diye sorunca Fudayl onlara ibretli bir cevap verdi:
- O kimse, bana hüsn-i zan etti. Benim hakkımdaki iyi niyetini doğru çıkardım. Ola ki, Allahü teâlâ da benim kendisi hakkındaki hüsn-i zannımı doğru çıkarır.
Bu hadiseden kısa bir zaman sonra, Fudayl bin İyâd, adamları ile beraber tevbe etti. Aldığı malları geri vererek herkesle helâlleşti. Kendisini ilme ve ibâdete verdi. Derecesi o kadar yükseldi ki; namaza önem vermesi, onu Allah adamlarından eyledi. O artık "Fudayl bin İyâd hazretleri"ydi...
Ahmet Demirbaş

TÜRKİYE GAZETESİ 3.4.2015