ŞİİR................................... UYAN TÜRKİSTAN

Hani erenler nerde? Dönmez oldu yelkovan!
Türkistan’dan haber yok, ne gün dönecek kervan?

Çatlıyor Aral Gölü, Buhara etti sükut,
Karardı âlem bir an, güneş mi etti sükût?

Çin Seddi’ni kim aştı, kim sarstı Viyana’yı?
Bağladık Hindistan’a, koskoca Sibirya’yı.

Kıskanır gökkuşağı, Türkistan bayrak olsa,
Tek safta tekbir alsak, düşmanı kaplar tasa.

Kara, hava ve deniz; onda madde ve mânâ,
Kaf dağındaki anka, şöyle seslendi bana:

Dün gece bir dev gördüm, heybetle uyuyordu,
Asya’ya sermiş döşek, yastığı İstanbul’du.

Yay gibi iki kolu, kuşatmış Akdeniz’i
Akbabalar korkudan, her yana kurmuş mevzi.

Doydun uykuya ey dev, yetmez mi artık rüyâ?
Tarumar olmuş evin, ne gün olacak ihya?

Sensin devlerin devi; hanlar, sultanlar sensin.
Kardeşin padişahlar, hünkârlara yaversin.

Kaldır başını, doğrul; gel değiştir bu hâli.
Tarihten vasiyet var, haydi kur istikbâli.

İşte bu feryadımız, duyulsun ayan beyan!
Ayrılık yetti artık, uyan Türkistan uyan!

S. Necibullah Yıldırım

FIKRA  ...................................   SEBEBİ BAŞKA

Tiyatroda bir seyirci yanındakine sorar:
- Doğrusu sizi anlayamadım. Deminden beri oyunu beğenmediğiniz için sahneye devamlı yumurta atıyordunuz. Şimdi de perde kapanınca alkışlamaya başladınız. Perdenin tekrar açılmasını mı istiyorsunuz?
- Evet, atamadığım iki yumurtam daha kaldı da...