HİKÂYE................................... BİR KIZIN TAVŞANI

Adamın biri terasta dinlenirken bir bakar ki, köpeği ağzında birşeyi yerde sürüklüyor. Yanına gidince bir de ne görsün? Bu, komşunun kızının çok sevdiği tavşanı değil mi?.. Adam hemen işe başlar. Tavşanın ölüsünü güzelce bir yıkar, tarar ve kurutur. Sonra da, kendi köpeği öldürmemiş de, tavşan kendiliğinden ölmüş sanılsın diye, çitin üstünden komşusunun bahçesine atlayıp, tavşanı kafesine yerleştirir. 
Akşama doğru, her zaman olduğu gibi komşu arabası ile bahçeye girer. Arabadan inen küçük kız, hergün alıştığı şekilde tavşanın kafesine doğru koşar. Ama, bir metre kadar yaklaşınca, birdenbire; “Baaabaaa!..” diye avazı çıktığı kadar bağırmaya başlar. Babası hemen koşar. Bizim adam da iyi komşu rollerinde çite yaklaşıp; “Hayrola komşum? Kötü bir durum mu var? Yardıma ihtiyacın var mı?” diye sorar. Kızın babası çok sinirli bir şekilde cevap verir:
“Nasıl bir zihniyettir ki, dün gece ölen kızımın tavşanını, gömüldüğü yerden çıkarıp yıkayarak tekrar kafese neden koymuşlar. Anlamak mümkün değil!..”

MASAL  ...................................    DEVE VE YAVRUSU

Deve yavrusu, anneye dönüp sorar:
- Bir sey sorabilir miyim?
- Elbette yavrum, sor.
- Anne bizim niye hörgücümüz var?
Anne gururla cevap verir:
- Bu hörgüçlerde biz su biriktiririz yavrum. Bu sayede çölde uzun zaman susuzluğa dayanabiliriz.
- Bizim bacaklarımız niye bu kadar uzun ve ayaklarımız yuvarlak?
Deve biraz daha gururlanarak cevap verir:
- Bu sayede biz çölün kumlarında herkesten daha rahat ve hızlı yürürüz.
- Anladım. Peki, bizim kirpiklerimiz niye böyle uzun?
- Gözlerimizi çölün kumlarından korur...
- Anlayamadığım bir şey kaldı. O zaman bu sıkıcı hayvanat bahçesinde ne işimiz var anne?..
∞   ∞   ∞
Ana fikir: Alışkanlıklar, yetenekler, özellikler ve tecrübeler sadece doğru yerde olunca işe yarar.