SOHBET................ RESÛLULLAH EFENDİMİZ (1)

Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” efendimizin, bütün uzuvlarının şekli, sıfatları, güzel huyları, bütün hayatının incelikleri ile, çok geniş ve açık olarak, İslâm âlimleri tarafından, senetleri, ve vesîkaları ile yazılmıştır. Bunlara Siyer Kitapları denir. (Özet)
Muhammed aleyhisselâmın mübârek yüzü ve bütün organları ve mübârek sesi, bütün insanların yüzlerinden ve organlarından ve seslerinden güzeldi. Mübârek yüzü, biraz yuvarlaktı. Neşeli olduğu zamanda, mübârek yüzü ay gibi nurlanırdı. Gündüz nasıl görürse, gece de öyle görürdü. Önünde olanları gördüğü gibi, arkasında olanları da görürdü. 
Mübârek gözleri büyük, kirpikleri uzundu. Mübârek gözlerinde bir miktar kırmızılık vardı. Mübârek gözlerinin karası gayet siyah, kaşları inceydi. Kaşlarının arası açık, burnu gayet güzel, başı büyüktü. Mübârek ağzı küçük değil, dişleri beyaz ve ön dişleri seyrekti. Söz söylediği zaman, sanki dişleri arasından nur çıkardı. O’ndan daha fasih ve tatlı sözlü kimse görülmedi. Mübârek sözleri kolay anlaşılır, gönülleri alır ve rûhları cezbederdi. Söz söylediği zaman, kelimeleri inci gibi dizilir kelimelerini saymak mümkündü. (Cennetde Muhammed aleyhisselâm gibi konuşulacaktır.) Sesi, kimsenin sesinin yetişemediği yere yetişirdi. 
Güler yüzlüydü ve tebessüm ederek gülerdi. Güldüğü zaman, nuru duvarlar üzerine ışık verirdi. Ağlaması da, gülmesi gibi hafîfti. Kahkaha ile gülmediği gibi, yüksek sesle de ağlamazdı. Ümmetinin günahlarını düşünüp ağlardı ve Allahü teâlânın kor-kusundan ve Kur’ân-ı kerîmi işitince ve bâzen da namaz kılarken ağlardı. Parmakları iri, kolları etli, avuçlarının içi genişti. Vücudu ve terinin kokusu, miskten ve çiçekten daha güzel kokardı. Bir kerre giydiği herşey, eskiyip dağılsa bile, parçaları da misk gibi güzel kokardı. Elleri ipekten yumuşaktı. Kolları, ayakları ve parmakları uzundu. Karnı geniş olup, göğsü ile karnı beraberdi. Kalb-i şerîfi, nazargâh-ı ilâhiydi. 
Çok uzun boylu olmayıp, kısa da değildi. Saçları ve sakallarının kılı yaradılışta ondüleydi. Vefât ettiği zamanda, saç ve sakalında ak kıl, 20’den azdı. Bıyığını kırkar, misvâkı ve tarağını yanından ayırmazdı. Saçını ve sakalını tararken aynaya nazar eylerdi. Önüne bakarak, hızlıca yürürdü. Bir yoldan geçtiği, güzel kokusundan belli olurdu.                                    (Devamı yarın)