ŞİİR............... BALKANLILAR MALAZGİRT SAVAŞI’NDA

Balkanlardan Malazgirt’e aktılar,
Boz atlarla yolları aşa aşa.
Geceyi biçip doğuya baktılar,
Gelgeç istekle girdiler savaşa.

Bir cenktir sürerken boğaz boğaza,
Sustu ok gıcırtısı sustu ordu.
Ey Allahım bu ne kadermiş böyle,
Gelen düşman Türkçe konuşuyordu.

Sarmaş-dolaş oldular Arafat’ta,
Soylar bir, dinleri bir, dilleri bir.
Allahü ekber dediler yanıldık,
Kardeş kardeşi vurmak cinâyettir.

Birliğe düşman mı dayanır dostlar?
Balkanlar nerede Malazgirt nerde?
Öldürmeye çekildiler: Niyet bu,
Kardeşi buldular bu kutsal yerde.

Yeşil sancak siper oldu onlara,
Hepsi Selçuklu Ordusu’nun eri.
Uyandırdı yürekleri Alparslan,
Kanat verdi birleştirdi Türkleri.

Düşmanı uzaktan tanır Balkanlı,
Balkanlı zekidir yıkmaz sözünü.
Bilinmeyen ve bilinen dünyalar,
Hiçbir şeyle yıldıramaz gözünü.
Geriliva’nın baltacıları var,
Deliorman’ın korkmaz delileri.
Ateşi ışık eden Rodoplular,
Deh dedin mi bir kez döner mi geri?

Çekildi göklerden kara bulutlar,
Dağın tepesinde ay-yıldıza bak.
Açılınca ufuklar perde perde,
Doğudan ışıyan şu ayaza bak.

Ey çocuğum! Bunları dersine kat,
Bil ki senin hâlis altın ceddin var.
Nesline yepyeni vatan bıraktı,
Dünyada eşi olmayan yadigâr.

Karanlıktan geldiler Balkanlılar,
Yolları ışık dünyasına gitti.
Diyojen yenildi tıkandı düşler,
Malazgirt Savaşı zaferle bitti.

Niyâzi Hüseyin Bahtiyâr

DÜNKÜ CEVAP