MAKALE............ AYLA FİLMİ (2)

Bundan sonra Süleyman’ı, Kore hükûmeti ülkeye davet eder. Beraberinde eşi ve 30 Türk Kore gazisi de vardır. Gazi-ler, buluşmadan bir gün önce şehitliği ziyâret ederler. Hayatını kaybeden 741 gençten 462’si buradadır.
60 yıl önce Süleyman’ın Ayla’yı bırakmak zorunda kaldığı yerde buluşma gerçekleşir. Süleyman Amca, kendi elleriyle Türk lokumu yediriyor kızı Ayla’ya.
Tıpkı 60 yıl önce de yaptığı gibi. Sona eren hasretin ardından ayrılık vakti gelir. Süleyman Amca, kızının aldığı elbiseyi giymiştir. Ayla Anne ve babasını uğurlar. Türk Astsubay Süleyman Dilbirliği’nin verdiği adla ‘Ayla’ yahut gerçek adıyla Kim Eunja, o günleri kısaca şöyle anlatıyor:
Çok küçüktüm, hava soğuktu. İlk gördüğümde benim için bir yabancıydı. Asker olduğu için biraz korkmuştum. Türk askerleri bana Ayla ismini koydu ve birlikte zaman geçirmeye başladık. Annem ve babamın nerede olduğunu bilmiyordum, ölüler mi hayattalar mı en ufak bir fikrim yoktu. Hiç bilemedim. O buldu, askerlerin yanına götürdü. Onunla daha yakın olduk, ona ‘baba’ dedim. Birlikte 15 ay geçirdik. Kore’den gideceğini anladığımda çok ağ-ladığımı hatırlıyorum. Adımı sorduklarında Ayla demişim. Bana şu anki ismimi koydular, Kim Eunja oldum...
O dramatik buluşmayı da Ayla özetle şöyle anlattı:
 “Bizi Kore’deki Ankara Parkı’nda bir araya getirdiler. Karşıma çıkınca şoke oldum. Babamı yeniden bulmuştum. O benim öz babam. Buluştuk. Ağlıyorduk. “Neden bu kadar uzun sürdü, neden daha önce gelmedin, seni çok özledim?” dedim. Ağlı-yordum. Mektuplaşmaya, birbirimize fotoğraflarımızı göndermeye başladık. Artık Türkçe konuşmayı unutmuştum. 
Sadece birkaç sayı saymayı ve; “Üsküdar’a Gider İken” şarkısını hatırlıyordum. Hikâ-yemiz sadece belgesel olmadı, filmi de çekildi. Torunlarım be-nimle gurur duyuyor. Türkiye ve Güney Kore için; “Kardeş ülke” diyorlar. Benim için Türkiye, baba ülkesi. Biz Türk askerleri sayesinde varız, Kore milleti olarak onlara minnettarız.
28.10.2017