ŞİİR.....................Ahmet Gülmen......... MANZUM ATA SÖZLERİ

Ataların sözü, sözlerin özü,
Bilip uymayanın; görmez mi gözü,
Ana güzel idi, nerde o yüzü,
Ölenle birlikte ölünmez derler,

Misafir kısmeti ile gelirmiş,
Balık bilmez ise Hâlık bilirmiş,
Söz gümüşse sükût altın olurmuş,
Su akmayınca durulmaz derler.

Muhannet komşu mal sâhibi yapar,
Fasulye kendini nîmetten sayar,
Çıracı olsan ay akşamdan doğar,
Sayılı koyunu kurt kapmaz derler.

Atanın sanatı oğla mirastır,
Gönülsüz yenen aş, karın ağrıtır,
Tevbe kapısı her zaman açıktır,
Can çıkmadan ümit kesilmez derler.

Cennette kapıyı cömertler açar,
Yalan, zaman gelir meydana çıkar,
Dağ ne kadar yüce olsa yol aşar,
Yol bilen kervana katılmaz derler.

Yağmurlu havanın uykusu hoştur,
Yapışkan kimseden kurtulmak zordur,
Kan dâvâsının hiç faydası yoktur,
Bir huylu huyundan vazgeçmez derler.

Öğrenen öğrenir gitmese okula,
Arı çalışkan bal gerek kovana,
Halep orda ise arşın burada,
Hamala semeri yük olmaz derler.

Oynamayan gelin yerim dar dermiş,
Canı yanan eşek atı geçermiş,
Allah, iki kulak bir ağız vermiş,
El öpmekle ağız aşınmaz derler.
Dünyada yapılan sorulur bir gün,
Derdinin çâresi bulunur bir gün,
Zarardan dönünce, kâr olur bir gün,
Şimşek çakmadan gök gürlemez derler.

Mühür kimde ise Süleyman odur,
Doymayan bir gözü toprak doyurur,
Para ile viran gülistan olur,
Ölmüş koyun kurttan korkmaz derler.

Soğuk su, sıcak aş dişin düşmanı,
Üzümün çöpü var, armudun sapı,
Gençlikte taş taşı, sonra ye aşı,
Aç tokun hâlinden anlamaz derler.

Meramın elinden bir şey kurtulmaz,
İstişâre eden, pişman olmaz,
Adaletle zulüm bir yerde durmaz,
Dostun attğı taş baş yarmaz derler.

Elden gitmeyince, kadri bilinmez,
Arpa unundan da kadayıf olmaz,
Bir kere doymakla menzil alınmaz,
Çıngıraklı deve kaybolmaz derler.

Şefkati olmayan, şefkat bulamaz.
Korkulu yerlerde ateş yakılmaz,
Kırılırsa kalpler elbet yapılmaz,
Ata et, ite ot verilmez derler,

Kim ne ederse, kendine eder,
Nankör yemek yer, kabına pisler,
Kadını er değil, ar-nâmus bekler,
Gök ağlamayınca yer gülmez derler.

Derdi veren Allah, derman da verir,
Keseye danışıp, pazarlığa gir,
Zenginin malıyla züğürt eğlenir,
Yalnız bir çiçekle yaz olmaz derler.