ŞİİR......... DOYULMAYAN İNSAN (Enver Ören)

Bir tarafta tebessüm, diğer yanda pür edep,
İşte hidayetime olmuştur bu zât sebep!
 
Cânan Allaha âşık, canlar cânana âşık,
Bu, bir muhabbet yolu, rehberdir bize ışık.

Uçan kuş kanadında bir karınca olduk biz,
İslâmın ahlâkını yalnız onda bulduk biz.

En alçakdaki rûhlar çıktı da yükseklere,
Zîra, kavuşmuşlardı kâmil bir Rehbere!

Bütün güzel huyları topladı kendisinde,
Kabaran bir deryaydı, insanlık sevgisinde.

Yüzlerce sohbetleri, kalblere oldu şifâ,
Büyüklerden anlatıp, cedde gösterdi vefâ.

Onun kadar bahseden olmadı evliyâdan,
Tesirli sözlerinden, örnek hayatlarından.

Sohbetini dinlerdim, bakışını gözlerdim,
Her tebessüm ettikçe kalmazdı hiçbir derdim.

Tebessüm ve tatlı söz İslâmiyyetin özü,
Dertleri içe atıp, gösterdi güleryüzü.

Derdi ile gelenler dertsiz çıkar huzurdan,
Allah için konuşur, bal akardı ağzından.

Bir huzur limanıydı, hep gönül yapanıydı,
Müminlere iş veren, hem yuva kuranıydı.

Onu tanımak, sevmek nasip olmuş bizlere,
İnşaallah, nasib olur gelecek nesillere.

Onu tanı ve de sev, gayret et benzemeğe,
İster isen, ahrette kurtuluşa ermeğe!

Her fırsatta, Fâtiha gönder onun rûhuna,
Böylece kavuşursun himmet ve yardımına.

Ömrünü ve gönlünü insanlığa verendir,
İşte bu mübâreğin ismi, Enver Ören’dir.
                Alaaddin Erdoğan

DÜNKÜ CEVAP: