ŞİİR....... ÖZLEDİĞİM AKSARAY

Bir şiirdin sanki şarkı gibiydin,
Kavakların yellerinde Aksaray.
Sevdaya seslenen türkü gibiydin,
Ozanların tellerinde Aksaray. 

Görünmezdi evler yeşildi adın,
Sonsuza dek yaşamaktı muradın.
Ulu ırmakla yıllar boyu çağladın,
Boğazların selerinde Aksaray.

Köylüsü kentlisi alır satardı,
Dönemeyen hanlarında yatardı.
Hatırı sayılı beylerin vardı,
Konak tipi evlerinde Aksaray.

Yetmiş bin evliyân rivâyet odur,
Ervah-ı şerif de yatar doğrudur.
Ta ezelden evliyâlar yurdudur,
Her köşende, türbelerde Aksaray.

Katıksız olurdu buğdayın unun,
Kiloluk ekmeğe derlerdi somun,
Kokusu gelirdi öteden onun,
Götürürdük heybelerle Aksaray.

En iyi katıktı helva ile çemen,
Pastırmalı yumurtayla melemen, 
Bölerdi somunu ikiye hemen,
Mübarekti ellerin Aksaray.

Unutuldu geçmiş tatlı anılar,
Her yere dikildi beton binalar,
Mezarında mahzun yatar analar,
Seyrediyor yerlerinde Aksaray.

Bir hayat rüzgarla savrulup gitmiş,
Nameler kesilmiş türküler bitmiş.
Kuşlar bile vatanını terk etmiş,
Bülbül ötmez dallarında Aksaray.
Kurumuş bahçeler bozarmış dağlar,
Kesilmiş ağaçlar bozulmuş bağlar,
Evliyâlar bile ervah ta ağlar,
Sağlarında, ses seda yok Aksaray.

Akmıyor ırmaklar kuraklık gelmiş,
Para, bina hırsı insafı yenmiş,
Asırlık ağaçlar birbir can vermiş,
Hızarcının ellerinde Aksaray.

Utançtan eğilmiş kızıl minâre,
Olan olmuş artık bulunmaz çâre,
Lale bağlarından gül gelmez yâre,
Suna uçmaz göllerinde Aksaray.

Kireçlikten kırk kızların ötesi,
Bademlikti tüm dağların tepesi,
Ne oldu ki soldu birden neşesi,
Bağ yetişmez bellerinde Aksaray.

Ulu idi akan ırmağın adı,
Menziline ulaşmaktı muradı,
Bağ bahçe kavaklık demez sulardı,
Neşe vardı evlerinde Aksaray.

Çağlardı ırmağın akardı suyun,
Ördek, kaz oynardı hem ala boyun.
Üç gün sürer idi düğünün toyun,
Kasabanda köylerinde Aksaray.

Yeşil kentim duyuyorum sızını,
Ağaların çekemedi nazını,
Aşık oğlu; yine aldı sazını,
Elde mızrap, tellerinde Aksaray.
Bekir Coşkun - Aksaray

DÜNKÜ CEVAP: 5. sayfadan önce ve 16’dan sonra 4'er sayfası vardır. Tamamı 20 sayfadır.