SOHBET................. ORUCU BOZAN ŞEYLER

Oru­cu bo­zup, yal­nız kazâ ge­rek­ti­ren şey­ler­den bâzı­la­rı:
1- Ha­ta ile bo­zul­ur­sa,
2- Bo­ğa­za kar ve yağ­mur ka­çar­sa,
3- Zor­la boz­du­rul­ursa,
4- Bur­na sı­vı ilâç ko­yar­sa,
5- Bur­na ko­lon­ya çek­er­se,
6- Mu­kîm iken baş­la­dı­ğı oru­cu, se­fe­rde boz­ar­sa,
7- Ud ağa­cı, am­ber ile tüt­sü­le­nip du­ma­nı­nı çek­er­se,
8- Baş­ka­sı­nın iç­ti­ği si­ga­ra du­ma­nı­nı is­te­ye­rek çek­er­se,
9- Ku­la­ğın içi­ne ilâç dam­la­tır­sa,
10- De­ri­de­ki ya­ra­ya ko­nan ilâ­ç içe­ri­ye gir­er­se,
11- Vücu­da­ iğ­ne ile ilâç şı­rın­ga eder­se,
12- İs­te­ye­rek, zor­la­ya­rak ağız do­lu­su kus­ar­sa,
13- Di­şi ka­na­yan ve­ya diş çek­ti­ren kim­se, ağ­zın­da­ki ka­nı yu­tar­sa ve­ya tü­kü­rük­le eşit mik­tar­da ka­rı­şık ka­nı yu­tar­sa,
14- İm­sak vak­ti bit­ti­ği­ni bil­me­den yi­yip-iç­er­se,
15- Gü­neş bat­tı zan­ne­de­rek oru­cu­nu boz­ar­sa,
16- Diş­le­rin ara­sın­da ka­lan no­hut ka­dar şe­yi yut­ar­sa,
17- Ağ­rı­yan di­şi­ni mor­fin vur­du­ra­rak çek­tir­mek zo­run­da ka­lan kim­se, oru­cu bo­zul­du­ğu için yi­yip içer­se,
18- Ab­dest alır­ken bo­ğa­za su kaç­ar­sa,
19- Kâğıt, taş, pa­muk, ot, piş­me­miş pi­rinç... gi­bi ilâç ve gı­da ol­ma­yan şe­yi yu­tar­sa,
20- Uyur­ken ağ­zı­na su akı­tı­lır­sa,
21- Oruç­lu ol­du­ğu­nu unu­tup ye­di­ğin­de, oru­cu bo­zul­du sa­na­rak, bi­le­rek ye­me­ğe de­vam eder­se,
22- Ra­ma­zan­da imsak vaktine ka­dar ni­yet et­me­yip, da­ha son­ra ni­yet et­se, öğ­le­den ev­vel ve­ya son­ra, oru­cu­nu bo­zar­sa,
Bun­la­rın hep­sin­de oruç bo­zu­lur ve bir gü­nü için bir gün kazâ et­mek lâ­zım olur.

GÜNÜN TARİHİ...............          DÜNYA KIBLE GÜNÜ

Kıb­le ta­yi­nin­de ya­pı­lan ha­ta­la­rı gi­der­mek için, 28 Ma­yıs ve 16 Tem­muz gün­le­ri, Dün­ya Kıb­le Gü­nü ola­rak kut­lan­mak­ta­dır. Tür­ki­ye sa­ati ile 28 Ma­yıs’ta sa­at 12.18’de ve 16 Tem­muz’da sa­at 12.26’da yıl­da iki de­fa, Gü­neş tam Kâ­be-i şe­rîf üze­rin­de bu­lu­nur. Gü­neş tam Kâ­be-i şe­rîf üze­rin­de iken, dün­ya­da Gü­ne­ş’i gö­ren yer­ler­de, Gü­neş’e doğ­ru dö­nen kim­se, ay­nı za­man­da Kâ­be-i şe­rî­fe, ya­ni kıb­le­ye dön­müş olur. Böy­le­ce bir ye­rin kıb­le is­ti­ka­me­ti ko­lay ve doğ­ru ola­rak ta­yin edi­le­bi­lir.