ŞİİR.............. DÜNYADAN GÖÇENLER

Ya­lan­cı dün­ya­ya ko­nup gö­çen­ler,
Ne söy­ler­ler ne bir ha­ber ve­rir­ler.
Üze­rin­de tür­lü ot­lar bi­ten­ler,
Ne söy­ler­ler ne bir ha­ber ve­rir­ler.

Ki­mi­nin ba­şın­da bi­ter ağaç­lar,
Ki­mi­nin ba­şın­da sa­ra­rır ot­lar,
Ki­mi mâ­sum, ki­mi gü­zel yi­ğit­ler,
Ne söy­ler­ler ne bir ha­ber ve­rir­ler.

Top­ra­ğa gark ol­muş nâ­zik ten­le­ri,
Söy­le­me­den kal­mış tat­lı dil­le­ri,
Ge­lin, du­âdan unut­man bun­la­rı,
Ne söy­ler­ler ne bir ha­ber ve­rir­ler.

Ki­mi­si dör­dün­de ki­mi be­şin­de,
Ki­mi­si­nin tâ­cı yok­tur ba­şın­da,
Ki­mi al­tı, ki­mi ye­di ya­şın­da,
Ne söy­ler­ler ne bir ha­ber ve­rir­ler.

Ki­mi­si be­zir­gâ­n ki­mi­si ho­ca,
Ecel şer­be­ti­ni iç­mek de güç a,
Ki­mi ak sa­kal­lı ki­mi pîr ko­ca,
Ne söy­ler­ler ne bir ha­ber ve­rir­ler.

Yunus der ki; gör tak­di­rin iş­le­ri,
Dö­kül­müş­tür kir­pik­le­ri kaş­la­rı,
Baş­la­rı ucun­da he­ce taş­la­rı,
Ne söy­ler­ler ne bir ha­ber ve­rir­ler.
Yunus Emre

FIKRA.............. RAHATSIZ ETMİŞ

 
Evin te­le­fo­nu sa­ba­ha kar­şı sa­at 03:30’da acı acı çal­dı. Uy­ku ser­se­mli­ği ile ya­ta­ğın­dan fır­la­yan adam, te­le­fo­nu te­red­düt­le aç­tı. Te­le­fon­da­ki ses an­ne­si­ne ait­ti. Te­laş­lan­dı, kork­tu. Baş­la­rı­na bir şey mi gel­miş­ti? An­ne­si­nin sa­kin se­siy­le kar­şı­laş­tı:
- Na­sıl­sın oğ­lum, iyi mi­sin?
Oğ­lu şaş­kın bir ifa­dey­le ce­vap ver­di:
- İyi­yim an­ne. Ha­yır­dır, bir şey mi ol­du? Siz de iyi mi­si­niz?
- Biz iyi­yiz yav­rum, bir şe­yi­miz yok. Se­si­ni duy­mak is­te­dim.
- An­ne bu­nun için mi ara­dın? Bak­sa­na sa­at sa­ba­hın üç­ bu­çu­ğu. Sa­bah da ko­nu­şa­bi­lir­dik.
- Yok­sa ra­hat­sız mı ol­dun oğ­lum?
- Evet an­ne ra­hat­sız et­tin bi­zi.
- 30 se­ne ön­ce sen de be­ni bu sa­atte ra­hat­sız et­miş­tin. Do­ğum gü­nün kut­lu ol­sun yav­rum!..

DÜNKÜ CEVAP

Ro­men ra­ka­mıyle 12 = XII’dir. Ya­tay bir çiz­gi ile XII’yi alt­lı üst­lü iki eşit par­ça­ya bö­ler­se­niz roma rakamı ile 7 el­de edilir. (7 = VII )