ŞİİR............... BURSA’DA ZAMAN

Bur­sa’da, bir es­ki câ­mi av­lu­su,
Kü­çük şa­dır­van­da şa­kır­da­yan su.

Or­han zamanından kal­ma bir du­var,
Onun­la bir yaş­ta ih­ti­yar çı­nar.

Eli­yor dört ya­na sâ­kin bir gü­nü,
Bir rüyâ­dan ar­ta kal­ma­nın hüz­nü.

İçin­de gü­lü­yor ba­na de­rin­den,
San­ki bir ha­tı­ra se­rin­li­ğin­den.

Ova­nın ye­şi­li, gö­ğün ma­vi­si,
Ve mi­ma­rî­le­rin en ilâ­hi­si.

Bir za­fer müj­de­si bur­da her isim,
Yek­pa­re bir an­da, gün, sa­at, mev­sim.

Ya­şı­yor sih­ri­ni geç­miş za­ma­nın,
Hâ­lâ bu taş­lar­da gü­len rüyâ­nın.

Gü­ver­cin ba­kış­lı ses­siz­lik bi­le,
Çın­lı­yor bu es­ki za­man veh­miy­le.
Gü­müş­lü, bir fec­rin za­fer ay­na­sı,
Mu­ra­di­ye, sab­rın acı meyva­sı.

Öm­rünün tim­sa­li be­yaz Ni­lü­fer,
Tür­be­ler, câ­mi­ler, es­ki bah­çe­ler.

Şan­lı men­kı­be­si bin­ler­ce erin,
Se­si ar­şa çı­kan hen­gâ­me­le­rin.

Nak­le­der yadı­nı ge­len ge­çe­ne,
Bu ha­yal­de uyur Bur­sa her ge­ce.

Her sa­bah onun­la uya­nır, gü­ler,
Gü­müş ay­dın­lık­ta ser­vi­ler, gül­ler.

Se­rin hül­yasiy­le bah­çe­le­ri­nin,
Ba­şın­da­yım san­ki bir şahese­rin.

Su se­si ve ka­nat şa­kır­tı­sın­dan,
Bil­lur avi­ze­dir Bur­sa’da za­man.

Ah­met Ham­di Tan­pı­nar