MANZUM MENKIBE.................. GÖKTEN GELEN SOFRA

İb­ra­him Hav­vas var­dı, ev­li­yâ­yı ki­râm­dan,

Ağ­lar­dı göz­ya­şıy­le, hep Al­lah kor­ku­sun­dan.

 

Bir gün bir yol­cu­lu­ğa, çık­ma­ya ka­rar ver­di,

Bir ra­hip ken­di­si­ne, ge­le­rek şöy­le de­di:

 

(Duy­dum ki fa­lan za­man, yo­la gi­de­cek­si­niz

Be­ni yol ar­ka­da­şı, ka­bul eder mi­si­niz?)

 

(Olur) bu­yur­du ona, çık­tı­lar son­ra yo­la,

Bir ağa­cın al­tın­da, ver­di­ler bi­raz mo­la.

 

Ra­hip de­di: (Acık­tık, şim­di ne ya­pa­ca­ğız?

Aç­lık­tan yü­rü­me­ye, kal­ma­dı tâ­ka­tı­mız.

 

Sen der­din ki Rab­bi­miz, ke­fil­dir rı­zık­la­ra,

Duâ et, bi­raz ye­mek, gön­der­sin bu kul­la­ra.)

 

(Pe­ki) de­di ve he­men, kal­dır­dı el­le­ri­ni:

(Yâ Rab­bî, mah­cup et­me, bu­nun ya­nın­da be­ni!)

 

O an­da in­di gök­ten, sof­ra ile ye­mek­ler,

Be­râ­ber­ce yi­ye­rek, yo­la de­vam et­ti­ler.

 

Ak­şam vak­ti olun­ca, acık­tı iki­si de,

Bu­yur­du: (Ye­mek için, sen duâ et şim­di de!)

 

Râ­hip dur­du, dü­şün­dü, bi­raz ken­di ken­di­ne,

O an­da, gök­yü­zün­den, bir sof­ra in­di yi­ne.

 

İb­ra­him Hav­vas ona, sor­du me­râk ede­rek:

(Na­sıl duâ et­tin ki, gel­di bi­ze bu ye­mek?)

 

Râ­hip de­di: (Efen­dim, müj­de ve­re­yim si­ze,

Şu an­da ben de gir­dim, mü­bâ­rek di­ni­mi­ze.)

 

GÜNÜN TARİHİ...................MEKKE’NİN FETHİ

Pey­gam­ber efen­di­miz, Me­di­ne’den Ramazanı şerîfin 10. Pazartesi günü 12.000 ki­şi­lik kahraman bir or­du ile (1 Ocak 630) günü yola çıktı. Har­p et­me­den Mek­kei Mü­ker­re­me’yi hicretin 8. senesinde Ramazanı şerîfin 20. Perşembe günü (11 Ocak) tes­lim al­dı. Düş­man­la­rı­na da; “Si­zin hiç­bi­ri­ni­zi sor­gu­ya çe­ke­cek de­ği­lim. Gi­di­niz, he­pi­niz ser­best­si­niz!” bu­yur­du. Kâ­be­ put­lar­dan te­miz­len­di ve Haz­reti Bi­lâl, Kâ­be’de ilk ezanı oku­du. Müs­lü­man­lar; önceden göç ede­rek ay­rıl­dık­la­rı Mek­ke, Kâ­be ve va­tan­la­rı­na, böy­le­ce ye­ni­den ka­vuş­muş ol­du­lar.