Anne kucağından kovulmuş gibi,
Mahzûn bakma öyle yanık bağrıma!
Kanadı kırılmış yavru kuş gibi,
Çırpınma bebeğim, gel kucağıma!

Şefkat kundağından çözmüşler seni,
Kalbini kırmışlar, üzmüşler seni,
Nasıl kıymışlar da ezmişler seni?
Fısıl fısıl anlat can kulağıma!

Ben yuva olayım, yuvan yok ise,
Teselli edeyim derdin çok ise,
Sevgiler sunayım, karnın tok ise,
Yasla gül yüzünü, sür yanağıma!

Gayri kem gözlüler sana bakmasın!
Minik  yüreğini hasret yakmasın!
Mahzûn gözlerinden uyku akmasın!
Ben seni beklerim, gir yatağına!

Örteyim üstüne sıcak duyguyu,
Ninni söyleyeyim, bebeğim uyu!
Çağırayım gelsin derin uykuyu,
Tatlı rüyâlarla er şafağıma!

Şimdi anladın mı gülmek ne güzel,
Islak yanağını silmek ne güzel,
Sevip sevilmeyi bilmek ne güzel,
Hoşgeldin küçüğüm sevgi bağıma!

Hanefî Söztutan

          Bütün dünya ülkelerinin başkanları toplanmış, “Dünya kime kalacak?” diye tartışıyorlarmış. Bunu bilgisayara sormuşlar. Bilgisayar bir süre sonra; “Türkiye” demiş. Daha sonra yine sorduklarında, bilgisayar yine, “Türkiye” demiş.
          Herkes şaşırmış. Merakla bunun sebebini sorduklarında bilgisayardan şu cevap gelmiş:
          - Birgün herkes uzaya gidecek ve dünya Türklere kalacak...



         DÜNKÜ CEVAP
        64 * 15625 = 1 000 000