Telefon cihazını bulan İskoçyalı Alexander Graham Bell, bu cihazını her tanıttığında, halk oldukça şaşkındı. Böyle bir âlete kimsenin, ihtiyacı olmadığını düşünüyorlardı. Zira, haberleri bir yerden, bir yere ulaştıracak postacılar varken, böyle bir âlete ne gerek vardı?..

O zamanda, ağaç ve telden meydana gelen bu yapımın görünüşü, âdeta bir kahve değirmenini andırıyordu. Hoparlör ve mikrofon görevi yapan ağaçtan sapı 400 gramdı. Eşinin ve annesinin sağır olması, Graham Bell’in başarısına şahitlik etmelerini önledi.

Alexander, yıllar süren yorucu çalışmadan sonra 10 Mart 1876’da, elektronik sinyalini sese çevirebildiğinde hedefine ulaşmıştı. 1876 yılı Temmuz ayında uluslararası bir sergide buluşunu tanıttı. İlginçtir ki, bu sefer hak ettiği ilgiyi görmüştü. Üstelik Brezilya Kralı II. Pedro, cihazı bizzat kendisi tanıttı.

Bundan sonra, her şey daha hızlı gelişti. Birkaç yıl zarfında, dünyanın en büyük şehirleri, telefon kabloları ile döşendi. İlk Alman telefon şehir şebekesi, 1881’de Berlin’de faaliyete geçti. 1891’de denizden geçirilen kablo ile

Paris ve Londra, telefonla birbirine bağlandı.

Alexander, 1922’de öldüğünde, sadece ABD’de 14 milyondan fazla telefon vardı.

Şimdi dünyada tahmini kullanıcı sayısı, 500 milyon olduğu kabul edilen cep telefonları da, artık herkes tarafından tercih edilen haberleşme cihazı oldu.

Bu yeni telefonlar, şimdiden birçok hünere sahipler; haberler, hava durumu, maç sonuçları, nöbetçi eczane, hazîne ihâlelerinin neticeleri, telefon rehberi, kayıtlı notlar, anında yazılı mesaj ve internet... En sonunda da görüntülü telefon.

          Rüşvet almakla suçlanan biri kendini şöyle savunuyordu:
         - Ben rüşvet alacak adam değilim. Cebime bir kuruş bile haram para girmedi.
         Onu iyi tanıyan biri sorar:
         -Neyine girmemiş bir kuruş para? 
         Yanındaki diğer birisi şöyle cevap verir:
         - Bugün aldığı yeni elbisesinin cebine!..