Dürri Zade Şeyhülislâm Abdullah Molla Efendi, II. Mahmud Hân zamanında zenginliği, el açıklığı ve kibarlığıyle meşhurdu. Bu şöhreti Padişah da duymuştu, fakat söylenenleri mübalağalı bulduğu için, bir defa Şeyhülislâm’ın konağını görmek istemişti.
          Bir Ramazan günü, Üsküdar’da ikindi namazını Mihrimah Câmii’nde kıldıktan sonra, bütün vükelâ ve devrin büyük devlet adamlarının da orada toplanmalarını emretmiş.
          Şeyhülislâm, o zaman Doğancılar’daki konağında oturuyormuş. O gün vükelâ ve devlet ileri gelenleri ile Padişahın da maiyetiyle geldiği görülmüş. Bütün bu kalabalık doğru Dürri Zade’nin konağına girmişler. Konakta kimsenin hiçbir şeyden haberi yokmuş. Kahya telâşa düşerek efendisine koşmuş ve heyecanla durumu haber vermiş. 
          Şeyhülislâm; “Efendi ne telaş ediyorsun, hareme haber gönderin! Sofralardan birkaç tanesini dışarıya versinler. Benim yemeğimi de efendimize takdim ediniz!” diyerek Padişahı karşılamış. 
          Herkes iftar sofrasına oturmuş ve nefis yemeklerle karınlarını doyurmuşlar. Sultan Mahmud Hân, efendi ile iftar etmiş.
          Padişah, yemeklerin nefâsetini takdir ettikten başka, her yemek kabının çok kıymetli ve nefis şeyler olduğunu görmüş; yalnız pilavdan sonra gelen hoşafın bulunduğu kabın, billur olmakla beraber, diğer kaplar kadar nefis ve düzgün olmadığının sebebini sormuş. Şeyhülislâm; “Sultanım! Hoşafın lezzetini bozmasın diye buz parçalarını hoşafın içine attırmıyorum. Gördüğünüz gibi buzdan kâse yaptırıp, hoşafı onun içine koyduruyorum.” demiş. Padişah ve diğerleri buna çok şaşırmışlar.
          Yemekten sonra Padişah; “Sizin aşçı pek iyi. İsterseniz bizim aşçı ile değiştirelim.” diye de Şeyhülislâm’a iltifatta bulunmuş.

İşte geldi Ramazan,
Bir hoş oluyor insan,
Kıymetini bilene,
Ne de büyük bir ihsan.

Seni hepimiz sevdik,
Ne bereketler gördük,
Sahûr, iftar sendedir,
Her ay sen olsan, dedik.

Salevâtı söyledik,
Temcit pilavı yedik,
Soframızdan kalkarken,
Rabbimize şükrettik.

Okudum yazar oldum,
Davette gezer oldum,
Her gün börek istiyor,
Nefsime kızar oldum.

İftar vakti oldu mu?
Ayran tasa doldu mu?
Yanındaki fakîre,
Yemek veren oldu mu?

Hoşafın suyu boldur,
Bir kepçe daha doldur,
Sahura köfte varmış,
Ne olur erken kaldır.