Hadîs-i şerîflerde buyuruldu ki:

"İnsanlara merhamet etmeyene, Allahü teâlâ merhamet etmez."

"Müslüman, Müslümanın kardeşidir. Ona zulmetmez. Onun yardımına koşar. Onu küçük ve kendinden aşağı görmez. Onun kanına, malına, ırzına, nâmusuna zarar vermesi harâmdır."

"Allaha yemîn ederim ki, bir kimse kendisi için sevdiğini, din kardeşi için de sevmedikçe îmânı tamam olmaz."

"İhtiyârlara saygı gösteren ve yardım eden, ihtiyârlayınca, Allahü teâlâ ona da yardımcılar nasîb eder."

"Bir kimse, sevmediği birisine belâ, sıkıntı geldiği için sevinirse, Allahü teâlâ, bu kimseye de bu belâyı verir."

"Kalbinde merhameti olmayanın îmânı yoktur?" [Yani îmânı kâmil değildir.]

"Allaha yemîn ederim ki, kötülüğünden komşusu emîn olmayanın îmânı yoktur." [Yani, hakîkî mümin değildir.]

"Küçüklerimize acımayan ve büyüklerimize saygılı olmayan, bizden değildir."

"Allahü teâlâ, dünyalığı, dostlarına da düşmanlarına da vermiştir. Güzel ahlâkı ise, yalnız sevdiklerine vermiştir."

"Bir kimsenin ırzına, malına saldıranın sevapları, kıyâmet günü o kimseye verilir. İbâdetleri, iyilikleri yoksa, o kimsenin günâhları buna verilir."

"Allahü teâlâ indinde günâhların en büyüğü, kötü huylu olmaktır."

16 Mart 1920’de güzel İstanbul’umuz, Osmanlı Devleti’nin ve milletinin tarihî düşmanı sömürgeci İngilizler tarafından işgal edildi. Bu işgal Anadolu’da büyük tepkiler uyandırdı. Şehrin caddelerinde düşman ordularının subayları, askerleri geziyor, bazı evlerde düşman bayrakları dalgalanıyordu.

Beyoğlu gibi azınlığın çoğunlukta olduğu semtlerde zafer şenlikleri düzenlenirken, Türklerin oturdukları semtlerde halk kan ağlıyordu. İngiliz askerleri şafakla beraber Şehzadebaşı’ndaki bir karakolumuzu basarak silâhsız bando erlerini süngüleriyle delik deşik etmişlerdi. İşte bugün, o acı günün yıl dönümüdür. İstiklâl Savaşı’nı kazanmamızdan sonra düşman kuvvetleri 2 Ekim 1923’te Türk bayrağını ve donanmasını selâmlayarak İstanbul’u boşalttılar.