Yalnız tropik iklimlerde yaşayan ve etle beslenen bâzı karıncaların milyonlarcası bir araya gelerek ordu kurarlar. Ordularını ve seferlerini askerce tanzim ederler. Ordunun önünde keşif kolları çıkarırlar.
2 milyondan fazla olan bu muazzam ordunun ortasında kraliçe ve kozalar taşınır. Bir çeşit çığlık sesi ve kuşların kaçışı sürünün geldiğini haber verir. Yollarının önüne rastladıkları kümes hayvanlarını, memeli hayvanları ve böcekleri imha ederler. Yerliler bunların korkusundan köylerini terk ederler. Bir nehirle karşılaştıklarında çeneleriyle birbirlerinin bellerine tutunarak canlı bir köprü yaparlar. Eskiden bâzı yerlerde esirler bunlara yem olarak atılırdı. Onların geçtikleri yerde canlı kalmaz. Zararlı böcekleri yok ettiklerinden bir bakımdan faydalı da sayılırlar. Karıncalar şiddetli yağmur, tufan ve su baskınlarında, kraliçe ve yavruları ortalarına alarak kenetlenirler ve canlı top içinde korunmaya çalışırlar. Çeneleri vücuttan ayrılsa bile tuttuğunu bırakmazlar.
Yerliler yaraları dikmek için bunları dikiş kancası gibi kullanırlar. Yaranın dudaklarını sıkıca ısıran karıncanın başı hemen vücudundan kesilir. Öldüğü hâlde yarayı bırakmaz.
Osmanlı Devleti’nde de bu şekilde ameliyatlar yapılırdı.

MALZEME: 300 gr hamur, 2 çorba kaşığı sade yağ, 3 çorba kaşığı kıyılmış taze soğan, 1 iri tavuğun göğüs eti, 2 tatlı kaşığı kıyılmış maydanoz ve dere otu, 1 yumurta sarısı, tuz ve karabiber.

YAPILIŞI: Haşlanmış tavuk eti küçük küpler hâlinde kesilip bir kenarda bekletilir. Yağ kızartılıp taze soğan ilâve edilir. Biraz karıştırdıktan sonra tavuk eti, tuz, karabiber eklenip 4-5 dakika pişirilir. Maydanoz ve dere otu ilâve edilip malzeme ılımaya bırakılır. Hamurun yarısı yuvarlak bir tepsiye yayılır. Üzerine malzeme iyice yayılır. Hamurun diğer parçasıyla üzeri kapatılır. Üstüne yumurta sarısı sürülüp, fırına konur. Üstü kızarınca çıkarılarak sıcak servis yapılır.