Birinci Cihan Harbi’nden yaralı ve yorgun çıkan Türkiyenin toprakları düşman kuvvetlerince paylaşılmıştır. İşte bu günlerde 28 Mart 1920’de, Gaziantep’in yiğit evlâdı Şahin Bey, Antep’e girmek isteyen koskoca Fransız ordusuna karşı çok az sayıdaki arkadaşları ile, silâha sarılıp döğüşürken şehit düştüler. O gün düşman askeri ancak Şahin Bey’in cenâzesine basarak Antep’e girdi. Antep’in yakın tarihimize şan veren savunma destanı da o gün başladı. Nice yiğit harman oldu. Dağlar sedâ verdi; yer gök inledi.
Yaralı vatana düşmanlar doldu,
Uyan Şahan uyan, bak neler oldu.
Al kızıl kanlara boyanmaz mısın?
Diz çöküp, düşmana  dayanmaz mısın?
Uyan Şahan uyan, uyanmaz mısın?
Koca yıl süren çetin boğuşmadan sonra, Fransız askeri gayrı Antep’te duramazdı. Antep müdafâsı sonunda, 25 Aralık 1921’de Kale’ye ay yıldızlı bayrak yeniden çekildi.
Ve çok sürmedi. Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde, Antep’e “Gazi” ünvanını veren kanun kabul edildi.

Ezelden göğsünde gür bir imanla,
Zaferden zafere koşar Mehmedim!
Tarihten aldığı şerefle, şanla,
Er meydanlarında, coşar Mehmedim!

Gözlerini kahramanlık bürümüş,
Atası yolunda şanla yürümüş,
Türk gibi güçlü nerede görülmüş,
Sana bütün dünya, şaşar Mehmedim!

Titresin önünde, titresin düşman,
Yurda göz dikene, verme sen aman,
Karada, denizde, havada şahlan,
Şöhretin cihanı aşar Mehmedim!

Çanakkale’de hep destanlar yazdın,
Kore’de süngünle düşmanı yardın,
Sen asla ölmedin, Kıbrıs’ta vardın,
Şehitler ölmeden, yaşar Mehmedim!
Abdullah Erkal

Bebeğin yaşı 3 tür. Kağıttaki rakam 6 dır. Komşuları Ayşe’ye cevap verirken, kağıdı ters tutup 9 olarak göstermiştir.