GÜNÜN TARİHİ - TİTANİC’İN BATIŞI (1)

1909’da, dünyanın en güvenli ve lüks transatlantiği olarak tasarlanan ve İrlanda'nın 'Harland and Wolff' gemi tezgahlarında 3 yılda tamamlanan Titanic, 10 Nisan 1912 günü, İngilterenin Southampton Limanı'ndan, New York seferini yapmak üzere, ilk ve son yolculuğuna adım attı. 14’ünü 15 Nisan'a bağlayan gece, Kanada yakınlarında dev bir buzdağına çarparak battı. Gemide bulunan 2 206 kişiden, 1501 kişi öldü.
Titanic’in yapımında 15 000 işçi çalıştı. Dönemin Mühendislik harikası olarak adlandırılan Titanic'in batmasına hiç bir mühendis ihtimal vermiyordu. 46 000 tonluk döneminin en büyük transatlantiğinde, 16 kazan vardı. 66 000 beygir gücüne sahip olan gemi saatte 23 deniz mili yapıyordu. 7 kilometre uzunluğundaki koridorlarında, 762 kamara vardı. Gemide 6 bin tane Havana sigarası ile 1. sınıf kamara  suitlerde odun yakılan 28 tane şömine bile vardı. Birinci mevki için, bügünün parası ile 50 bin dolar ödeyen yolcular, büyük bir lüks içerisinde seyahat ediyorlardı. Zengin ve şımarık yolcular, her türlü rezâleti işliyorlardı. Gemideki birçok subay yolculara sık sık; “Bu gemiyi Allah bile batıramaz.” diyor ve bu kör inatlarını geminin batış hâlinde bile yenilemekten kendilerini alamıyorlardı.
14 Nisan günü saat 23.40'da. Ne bir ışıldak, ne de bir dürbün bulunan gözcü Frederick Fleet, 20 metre yükseklikteki gözetleme kulesinden, birkaç yüz metre ilerdeki kara kitleyi farkettiğinde artık çok geçti. Yüzeyden 6 metre aşağıda ve sancak tarafında yarılma başladı ve 269 metre boyunca 6 ayrı yerinden buzlar kesti.
Yolculardan birkaçı köprüye çıkarak neler olduğunu anlamaya çalışıyorlardı. Kaptan Smith, onları sakinleştirerek kamaralarına gönderdi. Çarpma anından sonra, saniyede 5 ton deniz suyu, geminin ön tarafındaki yarıklardan hava bölmelerine müthiş bir hızla akmaya başladı. Gemideki eşyalar ve  nadide otomobiller tuzlu suyla çoktan tanışmıştı bile. Gece yarısından 3 dakika sonra tamamlanan keşif, Teknik Müdür Thomas Andreas'un 'Batacak' sözleriyle sona erdi. Önce mürettebata güvertede toplanma emri verildi. Yolcular Cankurtaran kayıklarına bindirilecekti. Ancak, bunlar, sadece birinci mevkideki yolculardı. Geminin batmak üzere olduğundan, 2. ve 3. sınıf yolcuların haberi olmadı. Yolcular güverteyi doldurmaya başlayınca, 2. ve 3. sınıf yolculardan da uyanıp yukarı gelenler vardı. Hiç kimse Titanic'in batabileceğine inanmıyor ve panik yapmıyordu.            (Devamı yarın)