Erkek olsun, kadın olsun, her insanın, her sözünde, her işinde, Allahü teâlânın emirlerine, yani farzlara ve yasak ettiklerine uyması lâzımdır. Bir farzın yapılmasına, bir haramdan sakınmaya ehemmiyet vermeyenin imanı gider. İmansız olarak ölen kimse, kabirde azap çeker. Ahirette de Cehenneme gider. Cehennemde sonsuz yanar. Af edilmesine, Cehennemden çıkmasına imkân ve ihtimal yoktur.

İmansız olmak çok kolaydır. Her sözde, her işte imandan çıkmak ihtimali çoktur. Küfrden kurtulmak da çok kolaydır. Küfrün sebebi bilinmese dahi, hergün bir kere istiğfar etse, yani “Estağfirullah” dese, muhakkak af olur. Yani; “Yâ Rabbî! Bilerek veya bilmeyerek küfre sebep olan bir söz söyledim veya iş yaptım ise, nâdim oldum, pişman oldum. Beni af et!” diyerek tevbe etse, Allahü teâlâya yalvarsa, muhakkak af olur. Cehenneme gitmekten kurtulur. Cehennemde sonsuz yanmamak için, hergün muhakkak tevbe ve istiğfar etmelidir. Bu tevbeden daha mühim bir vazife yoktur. Kul hakkı bulunan günahlara tevbe ederken, bu hakları ödemek ve terk edilmiş namazlara tevbe ederken, farzları kazâ etmek lâzımdır.