Peygamber Efendimiz ve şanlı sahabiler Uhud Har- bi’nden dönmüş, Medine’ye giriyorlardı. Kadın ve çocuklar yollara dökülmüş, gazileri karşılıyorlardı. Kebşe Hatun da düşmüştü yollara.

Oğlu Amr şehit olmuştu. Ama onun derdi başkaydı. O, Resulullah’ı merak edi-yordu. Ve gördü en nihayet. Sağ ve selametteydi.
Yanına koşup; “Yâ Resulallah! Anam, babam, canım sana feda olsun. Seni sağ gördüm ya, başkası dert değil.” dedi.

Oğlu Amr’ı sormadı. Efendimiz ona bakıp; “Ey Amr’ın annesi! Sana müjdeler olsun ki oğlun en yüksek mertebeye erişti. Mahşer günü size şefaat edecek!” buyurdular.

● ● ●

Bir de Sümeyra Hatun var. Onun da düşündüğü, aynı kişiydi. Yerdeki şehitlere bir göz gezdirip babasını gördü az ilerde. Bir Fatiha okudu. Seğirtti daha ileri. Sonra kocasını gördü. O da şehit olmuştu. Lâkin derdi bunlar değildi. Onun derdi, Allahın Habibiydi. Az ilerde iki şehit daha gördü. Kardeşleriydi bunlar da. Fatiha okuyup koştu. Nihayet Resulullah’ı gördü uzaktan. Onu sağ görünce unuttu bütün dertlerini.

Sevince garkoldu. Yanına koşup; “Yâ Resulallah! Babam, kocam, kardeşlerim şehit düşmüşlerse de gam değil. Hamdolsun ki seni ha-yatta buldum. Sana bir şey olsaydı o zaman mahvolurduk.” dedi.

Abdüllatif Uyan TÜRKİYE Gazetesi 23.04.2014

22 Ocak 1517’de Osmanlı Ordusu, Memlûklere karşı Kâhire yakınında Ridâniye mevkiinde yapılan Ridâniye Savaşı’nı kazanmıştı. Yavuz Sultan Selim Hânın kumandasındaki ordu, Mercidabık zaferinden sonra, Ridâniye’de kazandığı bu zaferle Memlûkleri yenip Mısır’ın fethini tamamlamıştı. Yavuz Sultan Selim Hân, Mısır ile birlikte halifeliği de almıştı. Bundan sonra 407 yıl, halifelik Osmanlı hânedânında kaldı.