* İslâmiyet’e; (İslâm düşüncesi), (İslâm nazariyesi), (İslâmî görüş) demek. [Düşünce, bir iş için düşünülen çâre veya kıyaslanan neticedir. Görüş de düşünce demektir. Nazariye de, aklî, zihnî esaslara dayanan görüş, teori demektir. İslâm âlimleri; (İnsanın; akıl, şuur, hafıza ve düşünce gibi yaratılmış olan sıfatlarını Allahü teâlâ için kullanmak küfürdür.) buyuruyorlar.]
* (Namaz kılmam ama, sen kalbe bak, benim kalbim temiz.) demek.
* Eshab-ı kiramdan herhangi birine kâfir demek. [Çünkü; Kur’ân-ı kerîmde hepsinin Cennetlik olduğu bildirilmiştir.]
* (Anan baban esmer, sen nasıl sarışın oldun?) diyene, (Ben imalat hatasıyım.) demek.
* İbâdetleri çalgı ile yapmak, ilâhileri çalgı ile söylemek.
* İnsan için, dil alışkanlığı gibi bir sebeple değil de kasten; (Yarattı, yaratıcı, yarattım, yaratıcıyım...) gibi sözler söylemek küfür olur.
* Yabancı kadınlara bakana, haramdır denilince; (Güzele bakmak sevaptır.) demek küfür olur. Burada, haramı kabul etmeyip, üstelik sanki ibâdet gibi (Sevap) diyor.
* Bir Müslümanın dinine, imanına sövmek küfürdür.
* (Şimdiki Yahudi ve Hıristiyanlar Cennete gidecek.) demek.
* Bir kimse, küfre sebep olan şeylerden vazgeçmedikçe, bundan tövbe etmedikçe, Müslüman olamaz. Onun için, her Müslüman, küfre düşmekten yani mürted olmaktan çok korkmalı ve korunmalıdır. Bu da ilimle, bilmekle olur...
* Kâfire hürmet etmek, mesela hürmet gayesiyle papazın elini öpmek...